bu gece de fıkra olsun, arasıra değişiklik iyidir.
Meşhur bir hulisi abimiz var. Lakin bir kötü huyu var bu abimizin. Önünde eğilen birisini gördüğü zaman hemen pandik atarmış. Ne kadar çaba göstersede bu huyundan vazgeçememiş. Birgün birisine pandik atarken otobüs çarpması sonucu hakkı rahmetine kavuşmuştur. Bu abimizin birde oğlu var. Buda babasının izinden gidermiş. Hatta onu bile geçmiş namı. Birgün iş üstünde iken bir kadına pandik atacağı sırada yine otobüs çarpması sonucu hakkı rahmetine kavuşmuştur. Oğlu ise babasını göreceğinden dolayı çok mutludur. Tabi bu huylarından dolayı mekanlari cennet değildir haliyle. Hulisi abimizin oğlu cenehheme zebaniler eşliğinde girer ve tir tir titrer. Cehennemi gezdikten sonraaa babasını görür az ilerde. Babasının yanında ise iki tane zebani. Babası ile hasret giderdikten sonra zebanilere sorar; Yahu bizim bildiğimiz cenehhem ateş ile doludur. Ben burada çok üşüyorum nedir bu işin aslı.
Zebaniler ise cevap verir; Hulisi babanın yüzünden eğilip iki odun atamıyoruz ki ısıtalım
bir de lisede edebiyat öğretmenim sınıfımızda bir kitapta bir hikaye okumuştu "rahmetli kazık kakmazdı" diye. kafamın iyi olduğu bir gün onu da yazarım, kimbilir belki yazarını da bulurum. aziz nesin olabilir, hatırlamıyorum.