Kazanı Delik Bulaşık Makinesi için Çözüm

Meşhur Kiremit Tamircisi Hikayesi aklıma geldi. Ancak meslek etiği açısından mentalite yapmıştım.
Zamanın birinde bir kasabada bir usta yaşarmış.Geçim kaynağı kasabadaki evlerin kış gelince akan çatılarını tamir etmekmiş.

Yıllar geçtikçe oğlu da büyümüş babasıyla beraber işe gelip gitmeye başlamış. Gel zaman git zaman oğlan büyüyünce artık babasından ayrılmaya karar vermiş.
Bir gün babasına
– Baba ben artık işi iyice öğrendim. Kendi başıma işe çıkacağım der.
Babası da peki oğlum der , nasıl istiyorsan öyle olsun.

Yine bir sonbahar öncesi ayrı ayrı çatıları onarmaya çıkarlar. İkisi de yağmurlardan önce işlerini bitirirler.

Ancak yağmurlar boyunca baba tekrar işe çağrılırken , oğlan tamir yaptığı yerlerden bir türlü çağırılmamaktadır .

Baba yiyecek parası kazanırken , oğlan beş para kazanamaz ve çaresiz babasının yanına döner.

Laf lafı açar ve babasına sorar.
-Baba nasıl oluyorda seni devamlı işe çağırıyorlar da beni çağırmıyorlar.

Bu soruyu uzun süredir bekleyen baba iş elbiselerinin yanında duran bir kırık kiremiti alır ve sırrı açıklar.
– Oğlum ben sizi yıllardır bu kırık kiremit parçasıyla geçindiriyorum. Akan yere sağlam kiremiti koyup, kırık kiremiti başka yere koyuyorum bir daha yağmur yağdığında kasabalı yine beni çağırıyor. Ama sen bunu bilmediğin için , bütün çatıları sağlam yaptın ve kimse seni çağırmadı . İşte işin sırrı bu.

güzel insan, böyle kıssaları (hikayeleri) örneklemek o kadar çok ki. otur bir düşün, o kiremitçi ne kadar dürüst? doktor versiyonunda hipokrat yemini nerede kaldı? avukat versiyonunda nerede adalet? bu hikayeleri anlatırlar, anlatılmak istenen adamların ustalığı değildir aslında, çakallığıdır ve orada sağılan inek sen olmayasın diyedir. doğru pencerelerden bakmanız dileğiyle.