Atmel Atmeg8 Mikrodenetleyicisi ve Assembler

[SerkaN]

1. Genel Tanımlar................................................................................................................... 3
1.1 Microişlemci Nedir?................................................................................................... 3
1.2 Microdenetleyici Nedir?............................................................................................. 5
1.3 Microişlemci-Microdenetleyicinin Tarihsel Gelişimi................................................ 6
1.4 Neden Intel Tabanlı Microdenetleyici ?..................................................................... 7
2. MCS-51 Microdenetleyici Ailesinin Mimari Özellikleri................................................... 8
2.1 MCS-51 Microdenetleyici Ailesinin Genel Mimari Yapısı ....................................... 8
2.2 Pin Anlamları ........................................................................................................... 12
2.3 MCS-51 Microdenetleyici Ailesinin RAM yapısı ve Register’leri.......................... 13
2.3.1 Genel Amaçlı Registerler ve Stack .................................................................. 13
2.3.2 Özel Amaçlı Registerler................................................................................... 15
3. Atmel MCS-51 Microdenetleyici Komut Seti ................................................................. 24
3.1 Genel Assembler Bilgileri........................................................................................ 24
3.2 Assembler Yönlendirme Komutları ......................................................................... 24
3.3 Assembler Operatörleri ............................................................................................ 28
3.4 Hazır Fonksiyonlar................................................................................................... 31
3.5 Komut Seti ............................................................................................................... 33
3.5.1 Data Transfer Komutları .................................................................................. 33
3.5.2 Aritmetisel ve Logic Komutlar ........................................................................ 35
3.5.3 Dallanma Komutları......................................................................................... 37
3.5.4 Bit ve Bit Test Komutları................................................................................. 42
4. Atmel MCS-51 Microdenetleyici I/O Portları ................................................................. 43
5. Atmel MCS-51 Microdenetleyici Interrupt Sistemi......................................................... 54
5.1 External Interrupt’lar (Dış Interrupt’lar).................................................................. 56
5.2 Internal Interrupt’lar (İç Interrupt’lar)...................................................................... 58
6. Atmel MCS-51 Microdenetleyici Özel Amaçlı Devreleri ............................................... 58

Genel Tanımlar
1.1 Microişlemci Nedir?
Microişlemci, program yolu ile aritmetiksel ve mantıksal işlemler yapabilme gücü olan,
kendisine bağlı iç ve dış çevre birimleri yönetebilen ve bu birimler arasındaki ilişkileri
düzenleyebilen bir entegredir. Bir microişlemci, yapabileceği matematiksel ve mantıksal
işlemlerin, çevrebirim yönetim fonksiyonlarının dizayn sırasında belirlendiği bir entegredir.
Bu nedenle her microişlemci bir diğerinden farklıdır. (8088, Pentium III, Pentium II, Sparc,
Alpha vb.)
Microişlemciler genel amaçlar için dizayn edilmiş yapılardır. Bu nedenle temel işlevlerini
yerine getirebilmek için dizayn edilen komut setleri oldukça fazladır. Örneğin intel
microişlemci ailesinin ilk işlemcilerinden olan 8088’in 92 adet komutu bulunmaktadır.
Microişlemcilerin komut setleri ve bu komut setlerinin nasıl işletildiği işlemcinin
mimarisini belirler. Eğer komutların hafızada kapladığı alanlar farklı ise bu şekilde
düzenlenmiş işlemciler CISC (Complex Instruction Set Computing) işlemciler adını alırlar.
CISC mimari ile düzenlenmiş işlemcilerde, komutlar basitlik veya karmaşıklıklarına göre
hafızada farklı uzunlukta yer kaplarlar. Bu durum işlemcinin içinde komutların decode
edilmesi ile ilgili oldukça karmaşık bir birimin varlığını zorunlu kılar. Ancak, complex
komutlar programlarda kullanılması gereken komut sayısını azaltırlar. 1970 yılında ortaya
çıkan CISC mimari ilerleyen yıllarda hafıza birimlerinin büyümesi ve ucuzlaması, kısıtları
nedeniyle RISC mimarinin ortaya atılmasına öncülük etmiştir. 1974 yılında IBM, bir
işlemcinin daha az komut sayısı ve basit komutlardan oluşan bir komut seti ile çalışabileceğini
önererek RISC (Reduced Instruction Set Computing) mimariyi çıkarttı. Bu mimaride komut
uzunlukları sabittir ve her komut basit bir işlemi yerine getirir. Bir risc cipi bu iki karakteristik
özelliği sayesinde komutların yorumlamasını kolaylıkla ve hızla yapabilir. RISC mimarinin en
önemli dezavantajı CISC programlara göre programlarının hafızada daha fazla yer
kaplamasıdır.
Gerek RISC mimaride gerekse CISC mimaride dizayn edilmiş olsun bir microişlemci
herhangi bir komutu işleyebilmek için bir komut döngüsünü yerine getirmek zorundadır.
Komut döngüsünün nasıl düzenlendiği genel olarak işlemcinin performansını belirler. Bir
komut döngüsü 3 ana başlıktan oluşur.
1. Fetch
2. Decode
3. Execute
1. Fetch : İşlenme sırası gelen komutun ram’den okunarak microişlemcinin
içine alınması
2. Decode : Komutun nasıl işleneceğinin belirlenerek çözümlenmesi
4
3. Execute : Komutun çalıştırılması ve elde edilen sonuçların ilgili yerlere
aktarılması
İster CISC mimaride isterse RISC mimaride düzenlenmiş olsun bir microişlemci genel
olarak aşağıdaki yapıdadır.
• Execution Unit (Core): Bu ünite komutları çalıştırır. Genel olarak matematiksel
işlemlerin kontrolü ve mantıksal işlemleri gerçekleştirir. Execution Unit Artimetik
hesaplamalar için ALU (Arithmetic and Logic Unit) denen aritmetik ve mantık
ünitelerini kullanılır, ALU için işlemcilerin yapıtaşıdır denilebilir.
• Branch Predictor: Bu ünite, bir program çalışırken hangi komutun öncelikle
çalışacağını belirleyerek Prefetch ve Decode ünitelerine hız kazandırır.
• Floating Point Unit: Bu ünite tamsayı olmayan floating point sayılarla yapılan
matematiksel işlemlerin gerçekleştirilmesini sağlar.
• L1 Cache: Sistem belleğinden gelen veriler, bazı durumlarda CPU ‘nun hızına
yetişmeyebilir. Bu problemi çözmek için CPU içinde, küçük bir miktar cache
(tampon) bellek bulunur. Önemli kodlar ve veriler bellekten cache belleğe getirilir ve
burada tutulur. İhtiyaç duyulduğunda işlemci bunlara dış bellekte bulunan verilerden
çok daha hızlı ulaşabilir. İşlenecek makine kodlarının ve verilerin saklandığı cache
bellekler ayrı düzenlenirler.
• BUS Interface: Çevrebirimlerden işlemciye veri – kod karışımını getirir, bunları
ayırarak işlemcinin ilgili ünitelerine aktarılmasını ve işlem sonuçlarının dış ortama
aktarılmasını sağlar. Bu arayüzün genişliği işlemcinin adresleyebileceği hafızayı
belirler. Örneğin 32 bitlik hafıza genişliğine sahip bir işlemci 4 GB hafızayı
adresleyebilir ve bu hafızadan aynı anda 32 bitlik veriyi transfer edebilir.
5
Microişlemcilerin genel amaçlı yapılar olmaları, komut setlerinin büyüklüğü,
kullanıldığı sistemlerde ana eleman olmaları vb. nedenlerle çalışma hızları oldukça önemlidir.
Bir işlemcideki bütün elemanlar saat vuruşlarıyla çalışır. Saat hızı bir işlemcinin saniyede ne
kadar çevrim yapabileceğini belirler. 200 MHz saat hızı bir işlemci kendi içinde saniyede
200.000.000 çevrim yapabilir. Her çevrimde işlemcinin ne kadar işlem yapabileceği
işlemcinin yapısına göre değişir. Genel olarak bir işlemcinin performansını;
İşlemcinin Mimarisi
Saat Hızı
L1/L2 Cache Miktarı
belirler. Ham işlemci performansını ifade etmek için MIPS (Million Instructions Per
Second, saniyede işlenebilen komut sayısı) ve MFLOPS (Million Floating Point Operations
Per Second, saniyede yapılabilen kayar nokta hesabı) birimleri kullanılır.
1.2 Microdenetleyici Nedir?
Bir mikroişlemcinin çevrebirimleri (ram, rom, bus controller vb.) olmaksızın genel
amaçlı bir programı çalıştırarak bir problemi çözmesi beklenemez. Mikroişlemcilerin anlamlı
bir şekilde çalışabilmesi için minimum input ve output ünitelerinin bulunduğu bir sistemin
kurulması gereklidir. Bir mikroişlemci ve minimum input-output ünitelerinin tek bir entegre
içinde toplandığı yapılara microdenetleyici adı verilir.
Microdenetleyicilerde, çoğunlukla risc mimariye sahip bir microişlemci, proğramların
ve verilerin saklanabileceği 2K ile 512Kb arasında değişebilen flash rom, 64 byte ile 16Kb
arasında değişebilen statik ram, 4 ile 64 arasında değişebilen I/O, kontrol edilebilen
timer/counter’lar, PWM, dışarıdan tetiklenebilen Interrupt kaynakları, Analog-digital
çeviriciler, digital-analog çeviriciler bulunur. Bu özellikler microişlemci ile microdenetleyici
arasındaki en önemli farkı oluşturur.
Microdenetleyiciler genel amaçlı uygulamalardan çok özel amaçlı uygulamalar için
düzenlenmiş yapılardır. Kullanabilecekleri iç kaynakları çeşitli olmasına rağmen bu
kaynakların sınırlı olması nedeniyle daha çok özel amaçlı cihazların kontrolünde
kullanılmaktadırlar. Günlük hayatta kullandığımız birçok cihazın kontrolü microdenetleyiciler
tarafından gerçekleştirilmektedir. Cep telefonu, Televizyon, radyo, alarm sistemleri, taşıtlar,
hesap makineleri, giriş-çıkış kontrol sistemleri, kameralar, bilgisayar vb.
Kısıtlı miktarda olmakla birlikte yeterince hafıza birimlerine ve input – output uçlarına
sahip olmaları sayesinde tek başlarına (stand alone) çalışabildikleri gibi donanımı oluşturan
diğer Elektronik devrelerle irtibat kurabilir, uygulamanın gerektirdiği fonksiyonları
gerçekleştirebilirler. Mikrodenetleyiciler çoğunlukla, yer aldıkları uygulama devresinin içine
gömülmüş, sadece oraya adanmış olarak kullanılırlar. Bu özellikleri nedeniyle
bilgisayarlardaki kullanıcı uygulama programlarını çalıştırma gibi esneklikleri olmamakla
6
birlikte kontrol ağırlıklı uygulamalarda alternatifsiz seçenek olarak karşımıza çıkarlar. Onları
böyle cazip kılan, çok düşük boyutlu olmaları (az yer kaplamaları), düşük güç tüketimleri,
düşük maliyetlerine karşın yüksek performansa sahip olmaları gibi özellikleridir.
1.3 Microişlemci-Microdenetleyicinin Tarihsel Gelişimi
Microişlemcilerin gelişimi 1970 li yıllarda başlar. 1971 yılında İntel firması hesap
makinelerinde kullanılmak üzere ilk microişlemcilerden sayılabilecek 4004 işlemcisini üretti.
Bu işlemci 4 bit veri yoluna sahipti ve 640 byte adres uzayına sahipti. Bu işlemcinin rağbet
görmesi üzerine daha genel amaçlı ve daha büyük hafıza birimlerini adresleyebilecek 8080
microişlemcisi üretildi. 1974 yılında üretilen bu işlemci 8 bit veri yoluna ve 64Kb adres
uzayına sahipti. 8080 8 bit microişlemcilerde endüstri standardı olan bir entegredir. Intel 1976
yılında 8080 işlemcinin gelişmiş bir versiyonu olan 8085 işlemcisini piyasaya sürerek işlemci
gelişimini sürdürdü.
Intel 8080 işlemcisini duyurduktan kısa bir süre sonra Motorola 6800 microişlemcisini
üretti. Bu işlemci 8080 işlemci ile karşılaştırılabilir bir güce sahipti. Motorola 6800
işlemcisinin devamı olarak bu işlemci ile uyumlu 6809 işlemcisini üretti. Bu işlemci 16 bit
veri yoluna sahipti.
6809 işlemcisinden sonra Motorola 68000 işlemci serisinin üretimine başladı. Bu
işlemci iç yapısında 32 bit dış yapısında ise 16 bit veri yoluna sahip bir işlemcidir ve 6800
serisi işlemcileri desteklememektedir. 68000 serisi işlemciler 68008, 68010, 68012, 68020,
68030, 68040 ve Power PC ile günümüze kadar gelmiştir.
Intel firması 1978 yılında ilk 16 bit veri yoluna sahip microişlemcisi olan 8086’yı
duyurdu. 8086 gerek iç veri yollarında gerekse dış veri yollarında 16 bit uzunluk kullanan bir
yapıya sahipti. Çevrebirimlerle uyum problemleri yaşanması üzerine intel 1979 yılında iç
yapısında 16 bit, dış veri yolunda 8 bit yapıya sahip 8088 işlemcisini duyurdu. Bu işlemciler
8080-8085 microişlemci serisi ile benzeşmesine rağmen bu seri ile tam uyumlu değildir. 8086
ve 8088 1981 yılında ilk üretilen IBM-PC lerin gelişiminin temelini oluşturmuştur. Bu
işlemciler geriye uyumluluk kaygıları ile gelişimini bugüne kadar sürdüren Intel x86 ailesinin
başlangıcı olmuştur.
Intel firması 1976 yılında 8080-8085 microişlemcilerinin devamı olarak bazı
microişlemci çevre birimlerini içinde barındıran ve özel amaçlı uygulamalarda kullanılmak
üzere 8048 ve 8051 microdenetleyicilerin üretimini gerçekleştirdi. Bu microdenetleyiciler
üzerinde kullanılan yapı günümüzde de kullanılan birçok 8 bit microdenetleyicinin temelini
oluşturan standardı sağlamıştır. 8048 ve 8051 ile başlayan microdenetleyici serisi farklı
özelliklerle günümüze kadar gelmiştir.
Intel firmasının PC lerin gelişimine temel oluşturan 8086-8088 serisinin 1Mb hafıza
sınırlaması 80’li yıllarda birçok uygulama için ciddi problemler oluşturmaya başladı. Bu
nedenle Intel 16Mb belleği adresleyebilen 80286 işlemcisini üretti. Bu işlemci 8088
7
işlemcisinin devamı olarak piyasaya sürüldü ve 8088 ile tam uyumlu olarak çalışabiliyordu.
Intel firmasının bu işlemcisi IBM firmasının PC/AT makinelerinde kullanıldı.
1985 yılında Intel ilk 32 bit işlemcisi olan 80386 işlemcisini duyurdu. Bu işlemcinin
16 bit dış veri yoluna versiyonu 80386SX’in üretimini 1988 yılında gerçekleştirdi. 80386
işlemcinin devamı olarak piyasaya sürülen 80486, 80386 nın gelişmiş bir versiyonu
görünümündedir. 80486 ile 80386 arasındaki en önemli fark 80486 içinde kayan noktalı
sayılarla işlem yapabilecek bir FPU (Floatin-Point unit) bulunmasıdır.
80486 microişlemcinin ardından Intel, hızlarını, cache miktarlarını, işlem
kapasitelerini artırarak x86 microişlemci serisini geliştirmeye devam etti. (Pentium I, Pentium
pro, Pentium II, Pentium III, Pentium IV)
1.4 Neden Intel Tabanlı Microdenetleyici ?
Günümüzde microdenetleyicilerin birçok çeşidi bulunmaktadır. Intel, Microchip,
Motorola, National, Atmel firmalarının ürettiği microdenetleyiciler bunlar arasında sayılabilir.
Microdenetleyici gerektiren herhangi bir uygulama geliştirirken seçilecek microdenetleyicinin
uygulamanın gereklerini karşılayıp karşılamadığı önemlidir. Bunun yanı sıra kullanılacak olan
derleyici, programlayıcı, simülatör, elektriksel özellikler, kaynak temini, seçenek çeşitliliği,
kolay elde edilebilirlik, fiyat, Komut seti vb. özellikler de microdenetleyici seçiminde önemli
etmenlerdir.
8
Atmel firmasının ürettiği Atmega serisi microcontrollerların yukarıda sayılan birçok
özellikte öne çıktığı görülmektedir. Firma 8 bit Intel MCS-51 core’a sahip
microdenetleyicilerin yanı sıra 16/32 bit veri yoluna sahip microdenetleyiciler, otomotiv
temelli microdenetleyicileri de Intel MCS-51 core ile kullanıma sunmaktadır.
Microdenetleyicilerin aynı core’u kullanıyor olmaları, komut setlerinin de birbirini
desteklemesi anlamına gelmektedir. Bu nedenle herhangi bir microdenetleyici için yazılan
program özelliklerin aynı olması durumunda hiçbir değişikliğe ihtiyaç duymadan farklı bir
microdenetleyicide çalışabilmektedir. Atmel microdenetleyiciler elektriksel bozukluklardan
etkilenmeyi minimize edebilmek için Wath dog timer, Brown-out dedektör vb. özellikler
içermesi nedeniyle sanayi uygulamalarında oldukça yoğun kullanılmaktadır.
2. MCS-51 Microdenetleyici Ailesinin Mimari Özellikleri
2.1 MCS-51 Microdenetleyici Ailesinin Genel Mimari Yapısı
Sanayi Otomasyonu için günümüzde mevcut olan mikroişlemciler ve
microdenetleyiciler arasında en uygunlardan birisi MCS-51 ailesinden olan
microdenetleyicilerdir. Bu microdenetleyicilerin çekici tarafı, bu aileden olan her bir
microdenetleyicinin çok küçük boy bir bilgisayar olması ile birlikte içermekte olduğu girişçıkış
potlarının her birinin ve diğer önemli fonksiyon registerlerin (Special Function Registers
SFR) büyük çoğunluğunun üzerinde bayt ve bit maniplasyonu yapmaya direkt imkan
sağlamasıdır.
MCS-51 ailesinden olan microdenetleyici tabanlı kontrol kartına sanayi otomasyonuna
yönelik küçük boy bilgisayar özelliği kazandırmaya imkan sağlayan özellikler sadece bir çip
içerisinde yer alan aşağıdaki mimari özelliklerdir.
• 8/16/32 bit RISC merkezi işlem birimi (CPU),
• Dahili EEprom
• Dahili Flash Rom
• Harici veya dahili olarak seçilebilen osilatör,
• Bayt veya bit olarak düzenlenebilen, pull-up dirençleri aktif veya pasif yapılabilen
Giriş / Çıkış portları,
• Static RAM bellek (İç Ram),
• Dış program/veri belleği (Bazı microdenetleyicilerde),
• 8/16 bit Zamanlayıcı/Sayaç/Pwm,
• İç ve dış kaynaklara hizmet edebilen, farklı vektörlere sahip kesme (Interrupt) sistemi,
• Seri Port,
• ISP Port,
• JTag Port,
• Security bitler aracılığı ile program ve verinin korunabilmesi,
• Watch dog timer, Brown-out dedektör,
• Analog-Digital çevirici (Adc)
• 20 MHZ kadar çalışma frekansı,
• Çalışma frekansına bağımlı (MIPS) çalışma performansı
9
MCS-51 risc core’a sahip, Atmel firmasının atmega8 microdenetleyicisi yukarıda sözü
edilen mimari yapının tümüne sahiptirler. Atmega8 microdenetleyicisinin özellikleri aşağıdaki
şekilde özetlenebilir.
• Geliştirilmiş RISC mimari
- 130 adet komut
- 32 genel amaçlı register
- Her clock’ta 1 komut çalıştırma
• 8Kb program tarafından da yazılabilen program belleği
• 512 Byte EEprom
• 1 Kb statik ram
• 2 adet 8 bit timer/counter
• 1 adet 16 bit timer/counter
• 3 adet PWM kanalı
• 6 kanal 10 bit ADC
• Byte temelli çift yönlü seri kanal
• Programlanabilir seri USART
• Master/Slave SPI seri kanal
• Programlanabilir Watchdog timer
• Chip içinde analog comparador
• Power on reset ve programlanabilen Brown-out dedektör
• Internal düzenlenebilir RC oscillator
• İç/Dış kaynaklı Interrupt sistemi
• 5 değişik uyuma modu
• 23 programlanabilir giriş-çıkış ucu
• 0-16 Mhz çalışma frekansı
• 4.5 – 5.5v çalışma voltajı
Şekil 2.1.1’ de MCS-51 core mimarisinin blok diyagramını, şekil 2.1.2’de Atmega8
microdenetleyicinin blok diyagramı, şekil 2.1.3’ de ise bu microdenetleyicinin bacak bağlantı
şeması gösterilmiştir.
10
Şekil 2.1.1 MCS-51 core mimarisinin blok diyagramı
11
Şekil 2.1.2 Atmega8 Microdenetleyici Blok Diyagramı
12
Şekil 2.1.3 Atmega8 Microdenetleyici Bacak Bağlantı Şeması (PDIP)
Şekil 2.1.4 Atmega8 Microdenetleyici Bacak Bağlantı Şeması (TQFP)
2.2 Pin Anlamları
VCC Sistem besleme voltajı. 4.5v-5.5v
GND Sistem GND
Port B (PB0..PB7)
Xtal1/Xtal2/Tosc1/Tosc2
SPI
• Port B, programlanabilir pull-up dirençleri bulunan, 8 bit
genişliğinde bir giriş-çıkış portudur. Porta byte olarak
erişim yapılabileceği gibi bit olarak da erişim yapılabilir.
• Portun 6 ve 7. bitleri, Oscillator’ün internal RC seçilmesi
durumunda port bitleri, aksi durumda oscillator giriş uçları
13
olarak kullanılır.
• Oscillator’un internal RC seçilmesi durumunda portun 6
ve 7. bitleri ASSR registerinin durumuna göre
Timer/counter2’nin asenkron giriş uçları olarak
kullanılabilir.
Port ve portun fonksiyonlarının kullanımı ilerideki
konularda detaylı olarak anlatılacaktır
Port C (PC0..PC6)
PC7/Reset
Adc, Seri giriş-çıkış
• Port C, programlanabilir pull-up dirençleri bulunan 7 bit
genişliğinde bir giriş-çıkış portudur. Porta byte veya bit
erişimleri yapılabilir.
• Portun 7. biti RESDISBL yönlendirme biti ile anlam
değiştirebilir. RESDISBL biti programlanmış ise pin girişçıkış
pini, programlanmamış ise reset girişi olarak
kullanılır.
Port ve portun fonksiyonlarının kullanımı ilerideki
konularda detaylı olarak anlatılacaktır.
Port D (PD0..PD7)
Usart, int,
Timer/counter,
Analog comparator
• Port D, programlanabilir pull-up dirençleri bulunan 8 bit
genişliğinde bir giriş-çıkış portudur. Port byte veya bit
erimleri ile kullanılabilir.
Port fonksiyonlarının kullanımı ilerideki konularda detaylı
olarak anlatılacaktır.
AVCC Avcc analog digital çevirici için besleme voltaj girişidir. Bu voltaj
girişi saglanmadan ADC fonksiyonu kullanılamaz. ADC
fonksiyonunun kullanımı için Avcc ucu alçak geçiren bir filtre ile
besleme voltajına bağlanmalıdır.
AREF Analog-Digital çevirici için referans voltaj girişidir.

 

[SerkaN]

2.3 MCS-51 Microdenetleyici Ailesinin RAM yapısı ve Register’leri
2.3.1 Genel Amaçlı Registerler ve Stack
MCS-51 sisteminde register kavramı, diğer microdenetleyici sistemlerindeki genel
amaçlı register kavramı ile aynıdır. Söz konusu sistemin mimari özelliklerinden biri bu
registerlerle ilgilidir. MCS–51 sisteminde fiziksel olarak hiç bir register bulunmaz. Fakat
MCS-51’ in assembler dilini başka işlemcilerin alışılmış olan assembler diline yaklaştırmak
amacıyla MCS-51’in assembler dilinde R0 – R31 gibi 32 adet register ismi kullanılmaktadır.
Görünür ile gerçeklik arasında uyum her bir register ismi altında belli bir iç RAM hücresinin
kullanılması sayesinde sağlanır. Bu uyumu sağlamak için gereken işlemler derleyici
tarafından ve kullanıcıya şeffaf olarak gerçekleştirilir. Registerler iç ram’ın 00h -1Fh adresleri
de yerleşir. Buna göre söz konusu registerlerin ismini veya adreslerini kullanmanın hiçbir
farkı yoktur. Örneğin R5. registerinin içeriğinin akümülatöre gönderilmesi gerekiyorsa o
zaman MOV A, R5 veya MOV A, $05 yazılması yeterlidir.
Sonuç olarak sistemde 32 register vardır. Bu registerler iç ram’ın 00h - 1Fh adreslerine
yerleşmektedir. Aslında registerler ram hücrelerin kendileridir. Bu hücreler komut
görüntüsüne uygun olarak registerler diye adlandırılmaktadırlar. Böyle aldatmacalar
14
bilgisayar tekniğinde çok yaygın olarak kullanılmaktadır ve amacı kullanıcı alışkanlığı ile
donanım gerçekliği arasındaki açıklığı mümkün olduğu kadar kapatmaktır.
Şekil 2.3.1.1 Registerlerin iç ram üzerindeki yerleşimi
Microdenetleyiciler iç ram olarak 8 bit ile adreslenemeyecek kadar büyük iç ram veya
rom bulundurabilirler. Bu gibi durumlarda iç ram’a veya rom’a erişim için 16 bit registerler
gerekli olurlar. Bu ihtiyacı karşılayabilmek için X,Y,Z registerleri düzenlenmiştir. Bu
registerler R26 ile R31 registerleri üzerine yerleştirilmiş durumdadırlar ve genel olarak
Indirect adresleme için kullanılırlar.
Şekil 2.3.1.2 X,Y,Z registerlerinin ram üzerindeki yerleşimi
Stack, program içinde kullanılan geçici dataların saklanılması amacıyla kullanılan bir
alandır. Program içinde kullanılan local degişkenler, alt program çağırmalarında ve Interrupt
geçişlerinde geri dönüş adresleri ve parametreler stack alanı içinde tutulur. Stack LIFO (Last
in First Out, Son giren ilk çıkar) metodu ile çalışır.
Registerler gibi stack’da ayrıca şema olarak mevcut değildir. Stack işlemleri SP (Stack
Pointer) registerin yardımı ile iç ram’ın belli bir alanında simule edilir.
MCS-51 core içerisinde gerçekleştirilmiş olan mantığa göre microdenetleyicinin her
bir resetlemesinden sonra SP = 0h durumu oluşur. Bu durum stack alanı ile register
alanlarının çakışmalarına neden olur. Herhangi bir karışıklığın önlenebilmesi için
15
programların eğer stack kullanacaklarsa Stack Pointer’a stack olarak kullanacakları alanın
başlangıç adresini yerleştirmeleri gereklidir. Stack teorik olarak 60h adresinden başlayarak
FFh adresine kadar devam edebilir.
20h - 5Fh arasındaki iç ram alanı hayati önem taşımakta olan SFR (Special Functial
Register) için ayrılmıştır ve bu alanın başka amaçlar için kullanılması microdenetleyicinin
işinin bozulmasına sebep olabilir. Bu registerler sonraki bölümde açıklanacaktır.
Şekil 2.3.1.3 Genel iç ram yerleşimi
2.3.2 Özel Amaçlı Registerler
Bu registerler gurubunu sadece SFR’ ler (Spesial Function Registers) olarak
adlandıracağız. Bu registerlerden her biri çok özel olan bir veya birkaç fonksiyonun
gerçekleştirilmesine hizmet ederler. Her bir programda SFR’ lerin hepsinin kullanılması
gerekmez. Yani herhangi bir programda yalnız o program için geçerli olan SFR alt gurubu
kullanılır. Geride kalan SFR’ler hakkında düşünmeye gerek yoktur. Çünkü RESET sırasında
bütün SFR’ ler etkisiz duruma getirilir. SFR’leri açıklarken onları hizmet amaçlarına göre
aşağıdaki guruplara bölünmesi uygun olacaktır.
• Microdenetleyicinin mikroişlemci kısmının temel görevlerini sürdürebilmesi için
gereken SFR’ler.
• Microdenetleyicinin içinde bulunan Timer/Counter’ları denetleyen SFR’ ler.
• Microdenetleyici içerisinde bulunan Usart’ı denetleyen SFR’ler,
• Microdenetleyici içerisinde bulunan interrupt devresi denetleyen SFR’ ler.
• Giriş / Çıkış portları olarak kullanılan SFR’ ler,
• Diğer SFR’ler
Özel Amaçlı Registerler başlığı altında sadece Microdenetleyicinin microişlemci
kısmının temel görevlerini sürdürebilmesi için gereken SFR’lerden bahsedilecek,
Timer/Counter, Usart, Interrupt ve diğer SFR’ler ayrı başlıklar halinde incelenecektir.
16
2.3.2.1 SREG (Status Register)
Bu register yapılan matematiksel işlemlerin ve microdenetleyicinin genel durumunu
tutmak için kullanılır. Register bir bayt olarak veya 8 ayrı bit olarak adreslenebilir. Register iç
ram’de 5Fh adresinde yer alır. SREG’in bit yapısı aşağıdaki gibidir.
I Global Interrupt Enable
T Bit Copy Storage
H Half Carry Flag
S Sign Bit
V Two’s complement overflow flag
N Negative Flag
Z Zero Flag
C Carry Flag
SREG Registerinin bit değerleri, yapılan işlemlere göre microdenetleyici tarafından
oluşturulur. Fakat programlar tarafından istenildiği şekilde değiştirilebilir.
(I) Global Interrupt Enable :
I biti, microdenetleyici içindeki iç ve dış interruptları genel olarak açmak ve
kapatmak için kullanılır. Eğer bit set durumda ise microdenetleyici kurulmuş
interruptların çalışmasına imkan verecektir. Aksi durumda interruptlar kurulmuş olsa
bile interrupt aktif olmayacaktır.
Eğer I biti set edilmişse interrupt oluştuğunda microdenetleyici bit değerini
kendiliğinden resetler ve reti komutu ile tekrar set yapar. Bu yöntem ile
microdenetleyicinin peşpeşe oluşan interruptlarla stack taşmasının önüne geçilmiş
olur.
I biti sei komutu ile set, cli komutu ile resetlenebilir.
(T) Bit Copy Storage
T biti, bit kopyalama işlemlerinde kaynak veya hedef olarak kullanılır. Bit
BLD ve BST komutlarında geçici alan olarak kullanılır. BLD komutu T bitini
belirlenen registerin istenen bitine kopyalar.
Rd(b) T
Örnek :
BLD r16,4
T bitinin değerini r16 registerinin 4. bitine kopyalar.
17
BST Komutu belirlenen registerin belirlenen bitini T registerine kopyalar.
T Rd(b)
Örnek :
BST r16,2
R16 registerinin 2. bitini T bitine kopyalar.
(H) Half Carry Flag (Auxilary Carry)
Microdenetleyici matematiksel işlemlerin sonunda H flagını set veya reset
yapar. Flag genel olarak matematiksel işlemlerde alıcı alanın alt nibble’ında bir taşma
olursa set olur. Bu durum BCD matematiksel işlemlerin yapılabilmesini sağlar.
(S) Sign Bit
Microdenetleyicinin matematiksel işlemler sonunda etkilediği bir flagdır. Flag
daima N ve V flaglarının toplamını ifade eder.
(V) Two’s complement overflow flag
Flag iki tabanlı sayılarla yapılan matematiksel işlemlerde byte üzerindeki
taşmayı kontrol etmek için kullanılır. Yapılan matematiksel işlemler sonunda
microdenetleyici flagı set veya reset yapar.
(N) Negative Flag
İşaretli sayılarla işlem yaparken işlem sonucunun işareti hakkında bilgi verir.
Flagın set olması işlem sonucunun negatif, aksi pozitif olduğunu belirtir.
(Z) Zero Flag
Bir matematiksel işlem sonunda sonuç 0 ise veya bir atama işleminde alıcı
alana aktarılan değer 0 ise flag set olur. Bu özellik karşılaştırma işlemlerinde oldukça
sık kullanılır.
(C) Carry Flag
Bu flag ALU vasıtası ile peşpeşe yapılan toplama ve çıkartma işlemlerinin
gerçekleştirilmesi ve başka amaçlar için kullanılabilen bir flagdır. Toplama
işlemlerinde flag elde (carry), çıkartma işlemlerinde borç (barrow) flagı olarak
kullanılır. Çıkartma işleminde barrow’un dikkat dışı bırakılması gerektiğinde işlemden
önce C=0 yapılmalıdır. Toplama işlemleri için ise iki değişik komut; ADD ve ADDC
komutları kullanıldığından söz konusu ön hazırlığa ihtiyaç yoktur.
18
2.3.2.2 SP Registeri (Stack Pointer)
Bu register stack göstergesi olarak kullanılır. 5Dh ve 5Eh adreslerine yerleştirilmiştir.
Stack teorik olarak tüm ram üzerinde olabileceği için 16 bit’lik bir register olarak
düzenlenmiştir. SP olarak 16 bit erişim sağlanabileceği gibi SPH (5Eh) ve SPL (5Dh) olarak 8
bitlik erişim de sağlanabilir.
2.3.2.3 MCUCR Registeri (MCU Control Register)
MCUCR registeri genel olarak microdenetleyicinin güç kontrolü ve dış interruptların
nasıl tetikleneceğini belirlemek için kullanılır. Registerin genel yapısı;
SE SM0..SM2 bitleri ile belirlenen microdenetleyici güç uyuma modunun
aktif edilmesini sağlayan bittir. Bitin set edilmesi durumunda SM0..SM2 ile belirlenen güç
uyuma modunu aktif hale getirir.
SM0..SM2 Microdenetleyici güç uyuma modlarının seçimini sağlayan bitlerdir.
Not 1 : Bu mod sadece external oscillator kullanıldığında geçerlidir.
Idle Sleep Mode : SM0, SM1 ve SM2 bitleri 0 yapıldığında microdenetleyici idle
güç uyuma moduna geçer. Bu modda CPU ve flash dışındaki tüm birimler çalışır durumdadır.
Mod aktif edildikten sonra herhangi bir dış interrup geldiğinde, herhangi bir iç timer
owerflow olduğunda, USART’tan bir karakter alındığında microdenetleyici Idle moddan
çıkar.
ADC Noise Reduction : SM0 1, SM1 ve SM2 bitleri 0 yapıldığında ADC gürültü
bastırma moduna geçilir. Bu modda I/O, CPU ve flash kapatılır. Bu birimler dışındaki
birimler çalışır durumdadır. ADC Noise Reduction güç uyuma modu yüksek çözünürlüklü
ADC çevrimlerinde oluşabilecek parazitleri engellemek içindir. Bu nedenle mod adc okuma
çevrimine girildiğinde kendiliğinden devreye girer.
19
Power-Down : MCUCR registeri içinde SM0,SM1,SM2 bitleri 010 yapılırsa
microdenetleyici Power-Down güç uyuma moduna geçer. Bu modda externel interruptlar,
Two wire serial Interface ve watchdog hariç her şey durdurulur. Power-Down modunda iken
açık external interruptlardan birinin durum değiştirmesi moddan çıkmak için yeterlidir.
Power-Save : SM0, SM1 ve SM2 bitleri 011 yapıldığında microdenetleyici powersave
moduna girer. Power-save modu power down modu ile çok benzer şekilde çalışır.
Modun Power-down modundan farkı, timer2 asenkron modda çalışıyorsa timer2’nin
durdurulmamasıdır.
Standby : Bu mod, microdenetleyici external crystal/resonator ile çalışacak şekilde
düzenlenmişse geçerlidir. Standby, power-down modu ile aynı özelliklere sahiptir. Ancak
standby modundan çıkış için 6 clock gereklidir.
Microdenetleyiciye ait tüm güç uyuma modları özet olarak aşağıdaki gibi
gösterilebilir.
Active Clock Domains : Aktif clocklar
Wake-up Sources : Uyandırma Kaynakları
(1) Clock kaynağı olarak external crystal/resonator seçilmişse
(2) ASSR registerinde ASR biti set edilmişse
(3) INT0 ve INT1 seviye tetiklemeli olarak seçilmişse
ISCxx ISCxx bitleri INT0 ve INT1 external interruptlarının nasıl
tetikleneceğini gösteren bitlerdir. ISC00 ve ISC01 interrupt 0, ISC01 ve ISC11 interrupt 1 için
tetikleme şekli belirler. Interrupt 0 için tetikleme tipleri aşağıdaki gibidir.
ISC01 ISC00 Açıklama
0 0 Interrupt 0 seviyesinde tetiklenir
0 1 Interrupt logic değişimlerde tetiklenir
1 0 Interrupt düşen kenarda tetiklenir
1 1 Interrupt çıkan kenarda tetiklenir
20
Interrupt 1 için tetikleme tipleri aşağıdaki gibidir.
ISC11 ISC10 Açıklama
0 0 Interrupt 0 seviyesinde tetiklenir
0 1 Interrupt logic değişimlerde tetiklenir
1 0 Interrupt düşen kenarda tetiklenir
1 1 Interrupt çıkan kenarda tetiklenir
2.3.2.4 MCUCSR Registeri (MCU Control and Status Register)
MCUCSR registeri microdenetleyicinin hangi kaynaktan resetlendiğini program içinde
tesbit etmek için kullanılır. Registerin yapısı :
Bit 4..7 : Registerdeki 4-7 arasındaki bitler yedek bitlerdir ve değerleri daima
0’dır.
Bit 3 : WDRF Watchdog Reset Flag
Microdenetleyici Watchdog tarafından resetlenmişse flag set olur.
Bit 2 : BORF Brown-out Reset Flag
Microdenetleyici internal Brown-out devresi tarafından resetlenmişse
flag set olur.
Bit 1 : EXTRF External Reset Flag
Microdenetleyici reset ucu ile resetlenmişse flag set olur.
Bit 0 : PORF Power-on Reset Flag
Microdenetleyiciye ilk kez enerji verildiğinde flag set olur.
MCUCSR Registeri microdenetleyici resetlendikten sonra program yolu ile
sıfırlanmalıdır.
2.3.2.5 OSCCAL Registeri (Oscillator Calibration)
Register, microdenetleyici internal RC oscillator ile çalıştırıldığında, oscillator’ü
ayarlamak için kullanılır. Internal RC ilk kez çalıştırıldığında oscillator 1 Mhz, OSCCAL
registeri 0 olarak ayarlanmıştır. Oscillator frekansı, OSCCAL registerinin değeri değiştirilerek
% cinsinden ayarlanabilir. Registere yazılacak 0 dışındaki değerler oscillator frekansının
artmasına neden olur. Bu yöntemle yapılan frekans değişimleri flash ve eeprom erişimlerini
direkt etkiler. Bu nedenle flash ve eeprom erişimlerinde frekans %10 dan fazla
artırılmamalıdır. OSCCAL frekans değişimleri aşağıdaki tabloda gösterilmiştir.
21
Farklı oscillator seçimlerinde OSCCAL register değerinin frekans üzerindeki etkisi :
22
2.3.2.6 SPMCR Registeri (Store Program Memory Control Register)
SPMCR registeri program hafızasının programlanması sırasında kullanılacak olan
bitleri içerir. Microdenetleyici içinde çalışan bir program tarafından program hafızasının
(Flash Rom) programlanması boot loader programlarının vazgeçilmez özelliğidir. Bu nedenle
register içeriği boot loader başlığı altında detaylı olarak incelenecektir. Registerin genel yapısı
aşağıdaki gibidir.
2.3.2.7 SFIOR Registeri (Spesial Function In/Out Register)
Register genel olarak I/O düzenlemelerinde kullanılır. Register bitleri ve bit anlamları
aşağıdaki gibidir.
23
PSR10 : Timer/Counter0 ve Timer/Counter1 tarafından kullanılan prescaller’ın
(bölücü) resetlenmesini sağlar. Resetleme bit set yapıldığında ve timer/counter yeniden start
edildiğinde gerçekleşir. Bit okunduğunda her zaman 0 değerini verecektir.
PSR2 : Timer/Counter2 tarafından kullanılan prescaller’ın (bölücü)
resetlenmesini sağlar. Resetleme bit set yapıldığında ve timer/counter yeniden start
edildiğinde gerçekleşir. Bit okunduğunda her zaman 0 değerini verecektir.
PUD : I/O portlara ait açılmış tüm pull-up dirençlerin kapatılmasını sağlar.
ACME : Microdenetleyici içindeki ADC kapalı ve ACME biti set ise Analog
comparator’un negatif girişi ADC multiplexer tarafından seçilir. ACME biti logic 0 ise
Analog conparator’un negatif girişi AIN1 ucundadır. Bitin detaylı açıklaması Analog
Comparator bölümünde detaylı olarak anlatılacaktır.
Özel Amaçlı registerlerin microdenetleyici fonksiyonları açısından anlatımına
başlamadan önce Atmel Mcs-51 komut setinin, program yazımı ve verilen örneklerin
anlaşılabilmesi açısından kısaca anlatımında yarar bulunmaktadır.
24
3. Atmel MCS-51 Microdenetleyici Komut Seti
3.1 Genel Assembler Bilgileri
Her bir assembler komutu bir, iki, üç veya dört kısımdan oluşabilir. Komut kısımları
bir birinden virgül (,) vasıtasıyla ayrılır. Her bir komutun birinci kısmı komutun görevini ifade
eder. Mesela MOV - gönder, ADD - topla, ANL - lojik çarp, JMP - atla, XCH - değiştir vs.
Komutun geriye kalan kısımlarını onun operandları (üzerinde işlem yapılacak olan bilgiler)
oluşturur. Bu anlamda sıfır, bir, iki ve üç operandlı komutlar söz konusu olacaklardır.
Komutta her hangi bir operand olarak veri (data), adres ve register ismi kullanılabilir.
Komularda sabit veri olarak 2’ li, 16’ lı ve 10’ lu sayı sisteminde ifade edilmiş sayılar
kullanılabilir. Verilmiş olan sayını 2’ li sistemde ifade edilmiş olduğunu bildirmek için
sayının başına 0b eklenir. Aynı amaçla 16’ lı sayının başına 0x eklenir. Eğer sayının sonuna
veya başına hiç bir işaret eklenmemiş ise o zaman söz konusu sayının 10’ lu sistemde verilmiş
olduğu varsayılır. Örneğin :
ldi r16, 0b10001001
ldi r15, 0x0F
ldi r14, 112
Herhangi bir microdenetleyici komut seti ile programlama için kullanılan assembler
derleyici arasında sıkı bir bağ bulunmaktadır. Assembler derleyiciler program yazımını
kolaylaştırmak amacıyla komut setine ek olarak microdenetleyici komut setinden farklı
komutlar sunabilmektedirler. Bu nedenle, bundan sonra anlatılacaklar Atmel firmasının AVR
Studio 4 yazılımı esas alınarak anlatılacaktır. Yazılım bir assembler compiler’ın yanı sıra bir
microdenetleyici simülatörü, bir flash programlayıcı ve debugger içermektedir. (Yazılım
http://www.atmel.com linkinden ücretsiz
olarak alınabilir.)
3.2 Assembler Yönlendirme Komutları
Avr Studio 4 yazılımı içinde bulunun compiler program yazılımını kolaylaştırmak için
aşağıda listesi verilen komutları microdenetleyici komut seti dışında programcıya
sunmaktadır.
BYTE : Komut, statik ram üzerinde değişkenler için yer ayırmak için
kullanılır. Komut sadece Data segment üzerinde yer ayırmak amaçlı kullanılabilir. Örnegin :
.DSEG
Var1: .BYTE 1 ;var1 için 1 byte yer ayırır
Var2: .BYTE Abc ;var2 için Abc kadar yer ayırır
Var3: .BYTE 5 ;var3 için 5 byte yer ayırır
25
.CSEG
Ldi r30,low(Var1) ;Var1 degişken adresinin düşük kısmını
r30 registerine yükler. (Z registerinin
düşük kısmı)
Ldi r31,high(Var1) ; Var1 degişken adresinin yüksek kısmını
r31 registerine yükler. (Z registerinin
yüksek kısmı)
Ld r1,Z ; Var1 degişkeni içindeki değer r1
registerine yüklenir.
CSEG : Komut, code segmetin başlangıcını belirlemek için kullanılır. Örnek :
.DSEG ; Data segment başlangıcı
Var1 .BYTE 5
.CSEG ; Code segment başlangıcı
Const: .DW 2
Mov r0,r1
DB : Komut program hafızasında veya EEprom üzerinde 1 byte’lık yer
ayırmak için kullanılır. Örnek:
.CSEG
consts: .DB 0, 255, 0b01010101, -128, 0xaa
.ESEG
const2: .DB 1,2,3
DEF : Registerlere sembolik isimler vermek için kullanılır. Örnek :
.DEF temp=R16
.DEF ior=R0
.CSEG
ldi temp,0xf0 ; Temp registerine f0 değerini yükler
in ior,0x3f ; SREG registerinin içeriğini ior registerine yükler
DEVICE : Komut, assembler derleyiciye hangi microdenetleyici için kod
üreteceği konusunda bilgi üretir. Komut ile kullanılabilecek microdenetleyici isimleri
aşağıdaki tabloda verilmiştir.
Klasik Tiny Mega Diğer
AT90S120 ATtiny11 ATmega8 AT94K
AT90S4433 ATtiny2313 ATmega48 AT86RF401
AT90S2313 ATtiny12 ATmega16 AT90CAN128
AT90S2323 ATtiny13 ATmega161
AT90S2333 ATtiny22 ATmega162
AT90S4414 ATtiny26 ATmega163
AT90S4434 ATtiny25 ATmega169
26
AT90S8515 ATtiny45 ATmega32
AT90S8534 ATtiny85 ATmega323
AT90S8535 ATmega103
AT90S2343 ATmega104
ATmega8515
ATmega8535
ATmega64
ATmega128
ATmega165
ATmega2560
ATmega2561
Örnek :
.DEVICE ATmega8
Komut derleyicinin program hafızası, data hafızası, eeprom uzunluklarının kontrol
edebilmesini sağlar.
DSEG : Data segment başlangıcını tanımlamak için kullanılır. Örnek :
.DSEG ; Data segment başlangıcı
Var1 .BYTE 5
.CSEG ; Code segment başlangıcı
Const: .DW 2
Mov r0,r1
DW,DQ,DD : Komut program hafızasında veya EEprom üzerinde yer ayırmak için
kullanılır. DW 2 byte, DD 4 byte, DQ 8 byte yer ayırır.
Örnek:
.CSEG
consts: .DW 0, 255, 0b01010101, -128, 0xaa
cc1: .DD 111
cc2: .DQ 222
.ESEG
const2: .DW 1,2,3
ESEG : EEprom başlangıcını tanımlamak için kullanılır. Örnek:
.ESEG
const2: .DB 1,2,3
EXIT : Assembler dosyasının sonunu belirlemek için kullanılır.
EQU : Herhangi bir etikete değer vermek için kullanılır. EQU ile değer
atanan herhangi bir etiket değeri program içinde değiştirilemez. Örnek
27
.EQU io_offset = 0x23
.EQU porta = io_offset + 2
.CSEG ; Code segment başlangıcı
clr r2 ; r2 registeri temizlendi
out porta,r2 ; r2 porta’ya yazıldı
INCLUDE : Assembler dosyasının içinden bir başka assembler dosyasını çağırmak
için kullanılır. Örnek
; iodefs.asm:
.EQU sreg = 0x3f ; Status register
.EQU sphigh = 0x3e ; Stack pointer üst
.EQU splow = 0x3d ; Stack pointer alt
; incdemo.asm
.INCLUDE iodefs.asm ; I/O tanımlama dosyasını çağır
in r0,sreg ; Status registeri oku
MACRO : Komut bir macronun başlangıcını gösterir. Macro deyiminden sonra
macro’nun isminin yazılması gerekir.
.MACRO Abc
.ENDMACRO
.MACRO topla
.ENDMACRO
Macro deyimi, isimden sonra 0 ile 9 arasında adlandırılan parametre alabilir ve
.endmacro deyimi ile sonlanmalıdır.
.MACRO topla
Mov r0,@0
Mov r1,@1
Add r0,r1
.ENDMACRO
.CSEG
Topla 5,152
ORG : ORG komutu bölüm sayacına değer atamak için kullanılır. Data
hafızası, program hafızası veya eeprom içinde çalışma noktasını istenen herhangi bir yere
kaydırır. Örnek
.DSEG ; Data segment başlangıcı
.ORG 0x120 ; Bölüm sayacına 120 hex değerini atar
v1: .BYTE 1 ; 120 hex adresinde v1 için 1 byte yer ayırır
.CSEG
.ORG 0x10 ; Bölüm sayacına 10 hex değerini atar
mov r0,r1 ; Program kodları 10 hex den başlayarak yerleşir.

 

[SerkaN]

3.3 Assembler Operatörleri
Assembler komut operandları içinde, operandlar üzerinde direkt işlem yapmak için
kullanılan işaretlerdir. Bu işaretler :
Operatör Açıklama
! Logical Not
~ Bitwise Not
- Unary Minus
* Multiplication
/ Division
% Modulo (AVRASM2)
+ Addition
- Subtraction
<< Shift left
>> Shift right
< Less than
<= Less than or equal
> Greater than
>= Greater than or equal
== Equal
!= Not equal
& Bitwise And
^ Bitwise Xor
| Bitwise Or
&& Logical And
|| Logical Or
? Conditional operator (AVRASM2)
Logical Not
Sembol : !
Açıklama : Operatörde kullanılan değer 0 ise 1, sıfır olmayan bir değer ise 0 döndürür.
Örnek : ldi r16,!0xf0 ;r16 registerine 0 değerini atar.
Bitwise Not
Sembol : ~
Açıklama : Operatörde kullanılan değerin tüm bit değerlerini tersine çevirir.
Örnek : ldi r16,~0xf0 ; r16 registerine 0x0f değerini atar.
29
Minus
Sembol : -
Açıklama : Operatör kendisinden sonra kullanılan değeri negatif yapar.
Örnek : ldi r16,-2 ; r16 registerine -2 (0xfe) değerini yükler.
Multiplication
Sembol : *
Açıklama : Bu operatör iki değerin çarpımını döndürür.
Örnek : ldi r30,label*2 ;r30 registerine label*2 değerini atar.
Division
Sembol : /
Açıklama : Bu operatör soldaki değerin sağdaki değere bölümünün tamsayı cinsinden
sonucunu döndürür.
Örnek : ldi r30,label/2 ;r30 registerine label/2 sonucunu yükler
Modulo (AVRASM2)
Sembol : %
Açıklama : Operatör soldaki değerin sağdaki değere bölümünden kalanı tamsayı olarak
döndürür.
Örnek : ldi r30,label%2 ;r30 registerine label%2 sonucunu yükler
Addition
Sembol : +
Açıklama : Operatör iki değerin toplamını döndürür.
Örnek : ldi r30,c1+c2 ;r30 registerine c1+c2 sonucunu yükler.
Subtraction
Sembol : -
Açıklama : Operatör soldaki ifade ile sağdaki ifadenin farkını döndürür.
Örnek : ldi r17,c1-c2 ;r17 registerine c1-c2 sonucunu yükler.
Shift left
Sembol : <<
Açıklama : Operatör kendisinden önce kullanılan değerin bitlerini sağında kullanılan sayı
kadar sola kaydırarak sonucu döndürür.
Örnek : ldi r17,1<<4 ;r17 registerine 1 in 4 kez sola kaydırılmış halini yükler.
Shift right
Sembol : >>
Açıklama : Operatör kendisinden önce kullanılan değerin bitlerini sağında kullanılan
sayı kadar sağa kaydırarak sonucu döndürür.
Örnek: ldi r17,c1>>c2 ;r17 registerine c1 değerini c2 kez sağa kaydırarak yükler
30
Less than
Sembol : <
Açıklama : Operatörün solundaki değer sağındaki değerden küçükse 1, aksi durumda 0
döndürür.
Örnek : ldi r18,bitmask*(c1<c2)+1 ;r18 registerine işlem sonucunu aktarır.
Less or equal
Sembol : <=
Açıklama : Operatörün solundaki değer sağındaki değerden küçük veya eşitse 1, aksi
durumda 0 döndürür.
Örnek : ldi r18,bitmask*(c1<=c2)+1 ;r18 registerine işlem sonucunu aktarır.
Greater than
Sembol : >
Açıklama : Operatörün solundaki değer sağındaki değerden büyükse 1, aksi durumda 0
döndürür.
Örnek : ldi r18,bitmask*(c1>c2)+1 ;r18 registerine işlem sonucunu aktarır.
Greater or equal
Sembol : >=
Açıklama : Operatörün solundaki değer sağındaki değerden büyükse veya eşitse 1, aksi
durumda 0 döndürür.
Örnek : ldi r18,bitmask*(c1>=c2)+1 ; r18 registerine işlem sonucunu aktarır.
Equal
Sembol : ==
Açıklama : Operatörün sonundaki değer ile sağındaki değer eşitse 1, aksi durumda 0
döndürür.
Örnek : ldi r18,bitmask*(c1==c2)+1 ; r18 registerine işlem sonucunu aktarır.
Not equal
Sembol : !=
Açıklama : Operatörün solundaki değer ile sağındaki değer eşit değilse 1, aksi durumda
0 döndürür.
Örnek : .SET flag=(c1!=c2) ;flag değişkenine 1 veya 0 değerini aktarır
Bitwise And
Sembol : &
Açıklama : Operatörün solundaki ve sağındaki değerlerin bitlerini karşılıklı olarak and
logical işlemine tabi tutar.
Örnek : ldi r18,0x0A & 0x02 ;r18 registerine 2 değerini atar.
Not : And işleminde işleme tabi tutulan iki bit 1 ise sonuç 1 aksi halde sonuç 0
olur.
31
Bitwise Xor
Sembol : ^
Açıklama : Operatörün solundaki ve sağındaki değerlerin bitlerini karşılıklı olarak xor
logical işlemine tabi tutar.
Örnek : ldi r18,0x0A ^ 0x02 ;r18 registerine 0x48 değerini atar.
Not : Xor işleminde işleme tabi tutulan iki bit 1 ise veya 0 ise sonuç 0 aksi
durumda sonuç 1 olur.
Bitwise Or
Sembol : |
Açıklama : Operatörün solundaki ve sağındaki değerlerin bitlerini karşılıklı olarak or
logical işlemine tabi tutar.
Örnek : ldi r18,0x0A | 0x02 ;r18 registerine 0x4A değerini atar.
Not : Or işleminde işleme tabi tutulan iki bitten herhangi birisi 1 ise sonuç 1 aksi
durumda sonuç 0 olur.
Logical And
Sembol : &&
Açıklama : Operatörün her iki tarafındaki değerlerden bir tanesinin 0 olması durumunda
0, aksi durumda 1 döndürür.
Örnek : ldi r18,0x0A && 0x02 ;r18 registerine 1 değerini atar.
Logical Or
Sembol : ||
Açıklama : Operatörün her iki tarafındaki değerlerden her ikisinin de 0 olması
durumunda 0, aksi durumda 1 döndürür.
Örnek : ldi r18,0x0A || 0x02 ;r18 registerine 1 değerini atar.
Conditional operator (AVRASM2)
Sembol : ? :
Düzen : Logic? exp1 : exp2
Açıklama : Logic olarak verilen ifade doğru ise exp1 değerini aksi halde exp2 değerini
döndürür.
Örnek : ldi r18, 1 > 2? 10 : 20 ; r18 registerine 20 değerini atar.
3.4 Hazır Fonksiyonlar
Hazır fonksiyonlar avr studio 4 assembler içinde bulunan hazır fonksiyonlardır. Bu
fonksiyonlar :
• LOW(exp) 16 bitlik exp ifadesinin düşük byte değerini döndürür
• HIGH(exp) 16 bitlik exp ifadesinin yüksek byte değerini döndürür
• BYTE2(exp) exp ifadesinin 2. byte değerini döndürür
• BYTE3(exp) exp ifadesinin 3. byte değerini döndürür
32
• BYTE4(exp) exp ifadesinin 4. byte değerini döndürür
• LWRD(exp) exp ifadesinin 1. ve 2. byte değerlerini döndürür.
• HWRD(exp) exp ifadesinin 1. ve 2. byte değerlerini döndürür.
• PAGE(exp) exp ifadesinin 16-21. bit değerlerini döndürür.
• EXP2(exp) exp ifadesinin karesini döndürür.
• LOG2(exp) exp ifadesinin logaritmasını tamsayı olarak döndürür.
Aşağıdaki fonksiyonlar sadece avrasm2 de geçerlidir.
• INT(exp) exp olarak verilen kayan noktalı sayıyı tamsayıya çevirir. Çevrim sırasında
noktadan sonraki kısım göz ardı edilir.
• FRAC(exp) exp olarak verilen kayan noktalı sayının noktadan sonraki kısmını geri
döndürür.
• ABS(exp) exp sayısının gerçek değerinin döndürür. (-10=10 vb.)
33
3.5 Komut Seti
3.5.1 Data Transfer Komutları
Data transfer komutları genel olarak, herhangi bir hafıza adresine değer atamak
veya herhangi bir hafıza adresindeki bir değeri başka bir hafıza adresine aktarmak için
kullanılan komutlardır. Komutların genel özeti aşağıdaki gibidir.
Not : Komut operandı olarak kullanılan:
Rd Hedef registeri
Rr Kaynak registeri
b 0 ile 7 arasındaki sabit bir sayıyı
s 0 ile 7 arasındaki sabit bir sayıyı
K8 8 bitlik sabit bir sayıyı
K6 6 bitlik sabit bir sayıyı
k Sabit hafıza(SRAM) adresini
q 64 bitlik sabit bir sayıyı
P 16 veya 32 bitlik sabit bir sayıyı
K Sabit bir sayıyı
ifade etmektedir.
Komut Operandları Açıklama Operasyon Etkilenen
Flaglar
Mov Rd,Rn Registeri Kopyala Rd = Rr Yok
Movw Rd,Rr 16 bit register kopyala Rd+1:Rd = Rr+1:Rr Yok
Ldi Rd,K8 Registere kopyala Rd = K8 Yok
Lds Rd,k Hafıza adresinden kopyala Rd = (k) Yok
Ld Rd,X X registerinin gösterdiği yerden
kopyala Rd = (X) Yok
Ld Rd,X+
X registerinin gösterdiği yerden
kopyaladıktan sonra X registerini 1
artır.
Rd = (X), X=X+1 Yok
Ld Rd,-X
X registerinden 1 çıkarttıktan sonra
X registerinin gösterdiği yerden
kopyala
X=X-1, Rd = (X) Yok
Ld Rd,Y Y registerinin gösterdiği yerden
kopyala Rd = (Y) Yok
Ld Rd,Y+
Y registerinin gösterdiği yerden
kopyaladıktan sonra Y registerini 1
artır.
Rd = (Y), Y=Y+1 Yok
Ld Rd,-Y
Y registerinden 1 çıkarttıktan sonra
Y registerinin gösterdiği yerden
kopyala
Y=Y-1, Rd = (Y) Yok
34
Ldd Rd,Y+q (Y+q) ifadesinin gösterdiği yerden
kopyala Rd = (Y+q) Yok
Ld Rd,Z Z registerinin gösterdiği yerden
kopyala Rd = (Z) Yok
Ld Rd,Z+
Z registerinin gösterdiği yerden
kopyaladıktan sonra X registerini 1
artır.
Rd = (Z), Z=Z+1 Yok
Ld Rd,-Z
Z registerinden 1 çıkarttıktan sonra
Z registerinin gösterdiği yerden
kopyala
Z=Z-1, Rd = (Z) Yok
Ldd Rd,Z+q Z+q ifadesinin gösterdiği yerden
kopyala Rd = (Z+q) Yok
Sts k,Rr Hafıza adresine kopyala (k) = Rr Yok
St X,Rr X registerinin gösterdiği hafıza
adresine kopyala (X) = Rr Yok
St X+,Rr
X registerinin gösterdiği hafıza
adresine kopyaladıktan sonra X
registerinin değerini 1 artır
(X) = Rr, X=X+1 Yok
St -X,Rr
X registerinin değerinden 1
çıkarttıktan sonra registerin
gösterdiği yere kopyala
X=X-1, (X)=Rr Yok
St Y,Rr Y registerinin gösterdiği hafıza
adresine kopyala (Y) = Rr Yok
St Y+,Rr
Y registerinin gösterdiği hafıza
adresine kopyaladıktan sonra Y
registerinin değerini 1 artır
(Y) = Rr, Y=Y+1 Yok
St -Y,Rr
Y registerinin değerinden 1
çıkarttıktan sonra registerin
gösterdiği yere kopyala
Y=Y-1, (Y) = Rr Yok
St Y+q,Rr Y+q ifadesinin gösterdiği yere
kopyala (Y+q) = Rr Yok
St Z,Rr Z registerinin gösterdiği hafıza
adresine kopyala (Z) = Rr Yok
St Z+,Rr
Z registerinin gösterdiği hafıza
adresine kopyaladıktan sonra Z
registerinin değerini 1 artır
(Z) = Rr, Z=Z+1 Yok
St -Z,Rr
Z registerinin değerinden 1
çıkarttıktan sonra registerin
gösterdiği yere kopyala
Z=Z-1, (Z) = Rr Yok
St Z+q,Rr Z+q ifadesinin gösterdiği yere
kopyala (Z+q) = Rr Yok
Lpm Yok
Program hafızasında Z registeri ile
gösterilen yerdeki 1 byte’lık veriyi
r0 registerine getir.
R0 = (Z) Yok
Lpm Rd,Z
Program hafızasında Z registeri ile
gösterilen yerdeki 1 byte’lık veriyi
rd registerine getir
Rd = (Z) Yok
Lpm Rd,Z+ Program hafızasında Z registeri ile Rd = (Z), Z=Z+1 Yok
35
gösterilen yerdeki 1 byte’lık veriyi
rd registerine getirdikten sonra Z
registerinin değerini 1 artır
Elpm Yok
Program hafızasında RAMPZ:Z
registeri ile gösterilen yerdeki 1
byte’lık veriyi r0 registerine getir.
RAMPZ registeri 64Kb daha büyük
program hafızası bulunan
sistemlerde kullanılan registerdir.
R0 = (RAMPZ:Z) Yok
Elpm Rd,Z
Program hafızasında RAMPZ:Z
registeri ile gösterilen yerdeki 1
byte’lık veriyi rd registerine getir
Rd = (RAMPZ:Z) Yok
Elpm Rd,Z+
Program hafızasında RAMPZ:Z
registeri ile gösterilen yerdeki 1
byte’lık veriyi rd registerine
getirdikten sonra Z registerinin
değerini 1 artır
Rd = (RAMPZ:Z), Z =
Z+1 Yok
Spm Yok
Program hafızasında Z registeri ile
gösterilen yere r1:r0
registerlerindeki 1 word’lük datayı
yazar.
(Z) = R1:R0 Yok
Espm Yok
Program hafızasında RAMPZ:Z
registeri ile gösterilen yere r1:r0
registerlerindeki 1 word’lük datayı
yazar.
(RAMPZ:Z) = R1:R0 Yok
In Rd,P P adresindeki portun değerini Rd
registerine getirir. Rd = P Yok
Out P,Rr Rr registerindeki değeri P
adresindeki porta yazar. P = Rr Yok
Push Rr Rr registerindeki değeri stack’a
yazar STACK = Rr Yok
Pop Rd Rd registerine stack’taki değeri
getirir. Rd = STACK Yok
3.5.2 Aritmetisel ve Logic Komutlar
Komut Operandları Açıklama Operasyon Etkilenen
Flaglar
Add Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerindeki değerleri
toplar. Sonuç Rd registerinde
olacaktır.
Rd = Rd + Rr Z,C,N,V,H,S
Adc Rd,Rr Rd, Rr ve Carry flag değerlerini toplar.
Sonuç Rd registerinde olacaktır.
Rd = Rd + Rr +
C Z,C,N,V,H,S
Adiw Rd, K
Rd+1 ve Rd registerlerindeki 1
word’lük sayıyı K sayısı ile toplar.
Sonuç Rd+1:Rd registerlerinde
olacaktır.
Rd+1:Rd,K Z,C,N,V,S
Sub Rd,Rr
Rd registerindeki değerden Rr
registerindeki değeri çıkarır. Sonuç Rd
registerinde olacaktır.
Rd = Rd - Rr Z,C,N,V,H,S
36
Subi Rd,K8
Rd registerindeki değerden K8 sabit
sayısını çıkarır. Sonuç Rd registerinde
olacaktır.
Rd = Rd - K8 Z,C,N,V,H,S
Sbc Rd,Rr
Rd registerinden Rr registerinin
değerini ve barrow (carry) flag değerini
çıkarır. Sonuç Rd registerinde
olacaktır.
Rd = Rd - Rr - C Z,C,N,V,H,S
Sbci Rd,K8
Rd registerinin değerinden K8 sabit
sayısının değerini ve barrow (carry)
flag değerini çıkarır. Sonuç Rd
registerinde olacaktır.
Rd = Rd - K8 -
C Z,C,N,V,H,S
And Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerinin içerikleri
logical And işlemine tabi tutulur.
Örnek:
Ldi r18,0x13
Ldi r19,0x03
And r18,r19
R18 registerinde 3 değeri olur.
Rd = Rd · Rr Z,N,V,S
Andi Rd,K8
Rd registerinin içeriği ile K8 sabiti
logical and işlemine tabi tutulur. Sonuç
Rd registerindedir.
Rd = Rd · K8 Z,N,V,S
Or Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerinin içerikleri
logical Or işlemine tabi tutulur. Sonuç
Rd registerinde olacaktır.
Rd = Rd V Rr Z,N,V,S
Ori Rd,K8
Rd registerinin içeriği ile K8 sabiti
logical Or işlemine tabi tutulur. Sonuç
Rd registerinde olacaktır.
Rd = Rd V K8 Z,N,V,S
Eor Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerinin içerikleri
logical Xor işlemine tabi tutulur. Sonuç
Rd registerinde olacaktır.
Rd = Rd EOR
Rr Z,N,V,S
Com Rd
255 sabit sayısından Rd registerinin
içeriğini çıkarır. Sonuç Rd registerinde
olur.
Rd = $FF - Rd Z,C,N,V,S
Neg Rd
0 Sabit sayısından Rd registerinin
içeriğini çıkarır. Sonuç Rd registerinde
olur.
Rd = $00 - Rd Z,C,N,V,H,S
Sbr Rd,K8
K8 sayısına göre Rd registerinin
bitlerini set eder.
Örnek :
Sbr r16,4
R16 registerinin 2. bitini set yapar
Sbr r16,0x05
R16 registerinin 2. ve 0. bitlerini set
yapar.
Rd = Rd V K8 Z,C,N,V,S
Cbr Rd,K8
K8 sayısına göre Rd registerinin
bitlerini resetler.
Örnek :
Sbr r16,4
R16 registerinin 2. bitini 0 yapar
Sbr r16,0x05
R16 registerinin 2. ve 0. bitlerini 0
yapar.
Rd = Rd · ($FF -
K8) Z,C,N,V,S
Inc Rd Rd registerinin içeriği 1 artırılır. Rd = Rd + 1 Z,N,V,S
37
Dec Rd Rd registerinin içeriği 1 azaltılır. Rd = Rd -1 Z,N,V,S
Tst Rd
Rd registerinin içeriğinin 0 olup
olmadığını kontrol eder. İşlem flagları
etkiler ancak register içeriği değişmez.
Rd = Rd · Rd Z,C,N,V,S
Clr Rd Registerin içeriği sıfırlanır. Rd = 0 Z,C,N,V,S
Ser Rd Register içeriğine 255 atanır. Rd = $FF None
Sbiw Rdl,K6
Word uzunluklu Rd registerinin
içeriğinden K6 sabit sayısını çıkarır.
Sonuç Rd+1:Rd registerlerinde olur.
Rdh:Rdl =
Rdh:Rdl - K 6 Z,C,N,V,S
Mul Rd,Rr
İşaretsiz tanımlanmış Rd ve Rr
registerlerinin içerikleri çarpılır. Sonuç
R1:R0 registerlerinde olacaktır.
R1:R0 = Rd * Rr Z,C
Muls Rd,Rr
İşaretli tanımlanmış Rd ve Rr
registerlerinin içerikleri çarpılır. Sonuç
R1:R0 registerlerinde olacaktır.
R1:R0 = Rd * Rr Z,C
Mulsu Rd,Rr
Biri işaretli diğeri işaretsiz
tanımlanmış Rd ve Rr registerlerinin
içerikleri çarpılır. Sonuç R1:R0
registerlerinde olacaktır.
R1:R0 = Rd * Rr Z,C
Fmul Rd,Rr
İşaretsiz tanımlanmış Rd ve Rr
registerlerinin kesirli içerikleri çarpılır.
Sonuç R1:R0 registerlerinde olacaktır.
R1:R0 = (Rd *
Rr) << 1 Z,C
Fmuls Rd,Rr
İşaretli tanımlanmış Rd ve Rr
registerlerinin kesirli içerikleri çarpılır.
Sonuç R1:R0 registerlerinde olacaktır.
R1:R0 = (Rd
*Rr) << 1 Z,C
Fmulsu Rd,Rr
Biri işaretli diğeri işaretsiz
tanımlanmış Rd ve Rr registerlerinin
kesirli içerikleri çarpılır. Sonuç R1:R0
registerlerinde olacaktır.
R1:R0 = (Rd *
Rr) << 1 Z,C
3.5.3 Dallanma Komutları
Dallanma komutlarının özetlemesine geçmeden önce dallanma komutlarında
sıklıkla kullanılan dört kavramın açıklanması gerekmektedir.
• Long address
• Absolute address
• Relative address
• Indirect address
3.5.3.1 Long Address
Bu tür adres yalnız atama ve çağırma komutlarında kullanılır. Eğer komutun
adres operandı olarak 16 bitlik bir sayı kullanılırsa bu kod uzun adres olarak adlandırılır.
Birçok microdenetleyici için adres hattı 16 bittir. Bu nedenler 16 bitlik bir adres long
address olarak adlandırılır.
38
Long Address kullanımı tüm adres uzayında kolay ve güvenli atlamalar,
çağırmalar yapmaya imkan sağlar. Fakat uzun adresleme bu türden olan başka
adresleme yöntemlerine göre bellekte daha fazla yer tuttuğundan, bellek kapasitesinden
tasarruf söz konusu olduğunda mümkün oldukça kaçınılacak bir yöntemdir.
3.5.3.2 Absolute Address
Bu tür adres de yalnız atlama ve çağırma komutlarında kullanılır. Eğer absolute
adres kullanan bir komutun adres operandı olarak 11 bitlik bir ikili kod veya büyük
rakamı 7’ yi aşmayan 16’ lı kod kullanırsa bu kod absolute adres olarak adlandırılır.
Görüldüğü gibi bu tür adreslemede adres hattının 5 büyük bitinin durumu hakkında
somut bilgi verilmiştir. Absolute adreslemenin şartlarına göre söz konusu bitlerin bir
önceki adresleme sırasında oluşmuş olan durumu değişmez kalmalıdır. Yani A15 - A11
bitlerinin eski durumu ile A10 - A0 bitlerinin yeni durumu birleşerek 16 bitlik tam bir
adres oluşturur. Absolute adreslemede adresin 5 büyük bitinin kullanılması
adreslemenin söz konusu bitlerin belli bir durumunda gerçekleştirilmesi demektir.
3.5.3.3 Relative Address
Relative adresleme şartlı veya şartsız kısa atlamalar için kullanılır. Bu tür
adreslemede adres kodunun uzunluğu 8 bittir. Long ve absolute adreslerden farklı olarak
bu kod varılacak olan bellek hücresinin adresini değil bu hücrenin program sayacının
(Program Counter) göstermekte olduğu hücrelerden uzaklığı belirtir. Atlamalar ileriye
ve geriye doğru olabildiğinden dolayı uzaklıkları da artı ve eksi işareti olabilirler. Başka
bir deyimle relative adres işaretli bir sayı olmak zorundadır. Relative adresleme yöntemi
ile 128 baytlık geriye 127 baytlık ileriye doğru atlama yapılabilir. Relative adreslemede
atamaların doğru gerçekleştirilmesi için söz konusu adreslerin değerleri değil onlar
arasındaki fark önemlidir. Yani programın bellek içerisinde herhangi bir şekilde
kaydırılması relative adreslere göre kurulmuş olan atamaları etkilenmez. Atlama
ilişkileri tamamen relative adreslere göre kurulmuş olan bir program ram yerleşim
değişimlerinden etkilenmez.
3.5.3.4 Indirect Address
Indirect adresleme okuma ve yazma işlerinde kullanılır. Bu adreslemede
komutun adres operand kısmında okunacak veya yazılacak hafıza hücrenin adresinin
bulunduğu register gösterilir. Adreslemede kullanılan registerler olarak R0 veya R1
genel registerlerin biri veya pointer registerleri (X,Y,Z) kullanılır. R0 ve R1 registerleri
1 baytlık olduğu için belleğin yalnız ilk 256 baytını adresleyebilir ve bunlardan dolayı
çok özel durumlarda faydalı olabilir. Ancak pointer registerleri 16 bitlik olduğu için
mevcut adres uzayının başından sonuna kadar adresleyebilir.
39
Atlama komutları özet olarak aşağıdaki gibidir.
Komut Operantları Açıklama Operasyon Etkilenen
Flaglar
Rjmp k
Relative atlama yapar. k geriye veya
ileriye doğru yapılacak atlamanın
uzaklığını gösterir.
PC = PC + k +1 Yok
Ijmp Yok
Indirect atlama yapar. Komut
program akışını Z registerinin
gösterdiği yere aktarır.
PC = Z Yok
Eijmp Yok
EIND registeri ve Z
registerlerinin gösterdiği yere
Indirect atlama yapar. EIND ve Z
registerleri ile 4Mb bir alan
adreslenebilir.
STACK = PC+1,
PC(15:0) = Z,
PC(21:16) = EIND
Yok
Jmp k
k sabiti ile belirlenen adrese direct
atlama yapar. k ile 4Mb bir alan
adreslenebilir.
PC = k Yok
Rcall k
Relative olarak altprogram çağırmak
için kullanılır. k ileriye veya geriye
doğru 2kb bir atlama yapabilmek için
işaretli bir değerdir.
STACK = PC+1,
PC = PC + k + 1 Yok
Icall Yok
Z registerinde adresi belirtilen
adresten başlayan altprogramı
çağırmak için kullanılır.
STACK = PC+1,
PC = Z Yok
Eicall Yok
EIND ve Z registerlerinin gösterdiği
adresten başlayan altprogramı
çağırmak için kullanılır.
STACK = PC+1,
PC(15:0) = Z,
PC(21:16) =EIND
Yok
Call k
k ile adreslenen yerden başlayan
altprogramı çağırmak için kullanılır. k
4Mb bir alanı gösterebilir.
STACK = PC+2,
PC = k Yok
Ret Yok Altprogramlardan dönüş için
kullanılır. PC = STACK Yok
Reti Yok Interruptlardan çıkış için kullanılır. PC = STACK I
Cpse Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerinin içeriğini
karşılaştırır. Eğer değerler eşit ise
alttan ikinci komuta, değilse alttan
birinci komuta atlamak için kullanılır.
Örneğin :
inc r4
Cpse r4,r0
mov r0,r4
Nop
R4 registerinin içeriği r0
registerinin içeriğine eşit değilse
r4 içeriğini r0 içine taşır.
if (Rd ==Rr) PC =
PC 2 or 3 Yok
Cp Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerinin içeriklerini
karşılaştırır. Bu karşılaştırma
işleminde registerler etkilenmez.
İşlem sonunda registerlere bakılarak
sayılar hakkında fikir yürütülebilir.
Rd -Rr Z,C,N,V,H,S
40
Cpc Rd,Rr
Rd ve Rr registerlerinin içeriklerini
carry flagını da dikkate alarak
karşılaştırır. Bu karşılaştırma
işleminde registerler etkilenmez.
İşlem sonunda registerlere bakılarak
sayılar hakkında fikir yürütülebilir.
Rd - Rr - C Z,C,N,V,H,S
Cpi Rd,K8
Rd registeri ve K8 sabitini
karşılaştırır. Bu karşılaştırma
işleminde registerler etkilenmez.
İşlem sonunda registerlere bakılarak
sayılar hakkında fikir yürütülebilir.
Rd - K Z,C,N,V,H,S
Sbrc Rr,b
Rr registerinin b sabiti ile belirlenen
biti 0 ise alttan ikinci komuta değilse
birinci komuta atlama yapmak için
kullanılır.
if(Rr(b)==0) PC =
PC + 2 or 3 Yok
Sbrs Rr,b
Rr registerinin b sabiti ile belirlenen
biti 1 ise alttan ikinci komuta değilse
birinci komuta atlama yapmak için
kullanılır.
if(Rr(b)==1) PC =
PC + 2 or 3 Yok
Sbic P,b
P ile belirlenen I/O registerinin b
sabiti ile belirlenen biti 0 ise alttan
ikinci komuta değilse birinci komuta
atlama yapmak için kullanılır. Örnek:
Wait:
Sbic $1c,1 ;EEWE biti 0 ise
Rjmp Wait ;Bekle
Nop
if(I/O(P,b)==0) PC
= PC + 2 or 3 Yok
Sbis P,b
P ile belirlenen I/O registerinin b
sabiti ile belirlenen biti 1 ise alttan
ikinci komuta değilse birinci komuta
atlama yapmak için kullanılır.
if(I/O(P,b)==1) PC
= PC + 2 or 3 Yok
Brbc s,k
Status registerin (SREG) s ile
belirlenen biti 0 ise k ile belirlenen
adrese atlamak için kullanılır
if(SREG(s)==0) PC
= PC + k + 1 Yok
Brbs s,k
Status registerin (SREG) s ile
belirlenen biti 1 ise k ile belirlenen
adrese atlamak için kullanılır
if(SREG(s)==1) PC
= PC + k + 1 Yok
Breq k
Eğer status registerdeki zero flagı
set ise k ile belirlenen adrese
atlamak için kullanılır.
if(Z==1) PC = PC +
k + 1 Yok
Brne k
Eğer status registerdeki zero flagı
reset ise k ile belirlenen adrese
atlamak için kullanılır.
if(Z==0) PC = PC +
k + 1 Yok
Brcs k
Eğer status registerdeki carry flagı
set ise k ile belirlenen adrese
atlamak için kullanılır.
if(C==1) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brcc k
Eğer status registerdeki carry flagı
reset ise k ile belirlenen adrese
atlamak için kullanılır.
if(C==0) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brsh k
Karşılaştırılan iki sayının eşit veya
büyük olması durumunda k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır. Örnek
if(C==0) PC = PC
+ k + 1 Yok
41
subi r19,4
Brsh besit
Nop
Besit:
R19 4 e eşit veya büyükse Besit‘e
atlanır.
Brlo k
Karşılaştırılan iki sayıdan ilki
ikincisine göre küçükse k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır. Örnek
Eor r19,r19
Say:
Inc r19
Cpi r19,16
Brlo Say
Nop
R19 registerinin 0 dan başlayarak
16 ya kadar saymasını sağlar
if(C==1) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brmi k Negative flagı set ise k ile belirlenen
yere atlama yapmak için kullanılır.
if(N==1) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brpl k
Negative flagı reset ise k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır.
if(N==0) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brge k
Karşılaştırılan iki sayıdan ilki
ikincisine göre büyük veya eşitse k
ile belirlenen yere atlama yapmak
için kullanılır. (işaretli sayılarda)
if(S==0) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brlt k
Karşılaştırılan iki sayıdan ilki
ikincisine göre küçükse k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır.(işaretli sayılarda)
if(S==1) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brsh k
Half Carry flagı set ise k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır.
if(H==1) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brhc k
Half Carry flagı reset ise k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır.
if(H==0) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brts k T flagı set ise k ile belirlenen yere
atlama yapmak için kullanılır.
if(T==1) PC = PC +
k + 1 Yok
Brtc k T flagı reset ise k ile belirlenen yere
atlama yapmak için kullanılır.
if(T==0) PC = PC +
k + 1 Yok
Brsv k overflow flagı set ise k ile belirlenen
yere atlama yapmak için kullanılır.
if(V==1) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brvc k
overflow flagı reset ise k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır.
if(V==0) PC = PC
+ k + 1 Yok
Brie k Interrupt flagı set ise k ile belirlenen
yere atlama yapmak için kullanılır.
if(I==1) PC = PC +
k + 1 Yok
Brid k
Interrupt flagı reset ise k ile
belirlenen yere atlama yapmak için
kullanılır.
if(I==0) PC = PC +
k + 1 Yok
42
3.5.4 Bit ve Bit Test Komutları
Komut Operandları Açıklama Operasyon Etkilenen
Flaglar
Lsl Rd
Rd registerinin bitlerini sola dogru 1
kez kaydırır.
Rd(n+1)=Rd(n),
Rd(0)=0, C=Rd(7) Z,C,N,V,H,S
Lsr Rd Rd registerinin bitlerini sağa dogru 1
kez kaydırır.
Rd(n)=Rd(n+1),
Rd(7)=0, C=Rd(0) Z,C,N,V,S
Rol Rd
Rd registerinin bitlerini 1 kez sola
doğru kaydırır. En sağdaki yeni
gelecek bit carry flagından alınır. En
soldaki bit ise carry flag üzerine
aktarılır.
Rd(0)=C,
Rd(n+1)=Rd(n),
C=Rd(7)
Z,C,N,V,H,S
Ror Rd
Rd registerinin bitlerini 1 kez sağa
doğru kaydırır. En soldaki yeni
gelecek bit carry flagından alınır. En
sağdaki bit ise carry flag üzerine
aktarılır.
Rd(7)=C,
Rd(n)=Rd(n+1),
C=Rd(0)
Z,C,N,V,S
Asr Rd
Rd registerinin bitlerini 1 kez sağa
doğru kaydırır. En soldaki yeni
gelecek bit registerin 7. biti
tekrarlanarak sağlanırken en
sağdaki bit carry flag üzerine
kaydırılır.
Rd(n)=Rd(n+1),
n=0,...,6 Z,C,N,V,S
Swap Rd Rd registerinin nibble’larına yer
değiştirir.
Rd(3..0) =
Rd(7..4), Rd(7..4)
= Rd(3..0)
Yok
Bset s SREG üzerindeki s bitini set yapar. SREG(s) = 1 SREG(s)
Bclr s SREG üzerindeki s bitini resetler. SREG(s) = 0 SREG(s)
Sbi P,b P I/O registerinin b bitini set yapar. I/O(P,b) = 1 Yok
Cbi P,b P I/O registerinin b bitini reset yapar. I/O(P,b) = 0 Yok
Bst Rr,b Rr registerinin b. Bitini sreg
registerinin T flagına kopyalar. T = Rr(b) T
Bld Rd,b T flagının içeriğini Rd registerinin b.
Bitine kopyalar. Rd(b) = T Yok
Sec Yok Carry flagı set yapar. C =1 C
Clc Yok Carry flagı reset yapar C = 0 C
Sen Yok Negative flagını set yapar N = 1 N
Cln Yok Negative flagını reset yapar N = 0 N
Sez Yok Zero flagını set yapar Z = 1 Z
Clz Yok Zero flagını reset yapar Z = 0 Z
Sei Yok Interrupt flagını set yapar. I = 1 I
43
Cli Yok Interrupt flagını reset yapar. I = 0 I
Ses Yok Signed flagını set yapar. S = 1 S
Cln Yok Signed flagını reset yapar. S = 0 S
Sev Yok Overflow flagını set yapar V = 1 V
Clv Yok Overflow flagını reset yapar V = 0 V
Set Yok T flagını set yapar T = 1 T
Clt Yok T flagını reset yapar T = 0 T
Seh Yok Half carry flagını set yapar H = 1 H
Clh Yok Half carry flagını reset yapar H = 0 H
Nop Yok Boş komut. Microdenetleyici bu
komutta herhangi bir işlem yapmaz. Yok Yok
Sleep Yok Microdenetleyiciyi uyuma moduna
geçirir. Yok
Wdr Yok Watchdog counter’ı resetlemek için
kullanılır Yok
4. Atmel MCS-51 Microdenetleyici I/O Portları
Bir microdenetleyicinin dış dünya ile iletişim kurmada kullandığı en önemli
sistemlerinden birisi digital I/O portlarıdır. Bu portlar genel olarak dış ortama bilgi
aktarmak veya dış ortamdan digital bilgi almak amacı ile kullanılır.

Atmel Atmega 8’in 23 adet I/O pini bulunmaktadır. Bu pinlerden 8 tanesi B Portu,
8 tanesi D portu, 7 tanesi ise C portu olarak adlandırılmaktadır. Portlara byte düzeyinde
erişilebileceği gibi bit olarak erişim de mümkündür. Atmega 8’e ait hiçbir port çift yönlü
(bi-directional) değildir. Bir diğer deyişle herhangi bir yönlendirmeye gerek kalmaksızın
giriş ve çıkış yapılamaz. Bu nedenle herhangi bir port kullanılmadan önce kullanım
amacına göre DDRx registeri ile yönlendirilmelidir. DDRx registerinin yapısı :
DDRx registerinin her bir biti ilgili portun ilgili bitini yönlendirmek için kullanılır.
Örneğin DDRB registerinin 0. biti B portunun 0. bitini yönlendirmek için kullanılır.
DDRx registeri içine konulacak 0 bit değerleri ilgili bitin giriş, 1 değerleri ilgili bitin çıkış
olarak yönlendirilmesini sağlar. Örneğin DDRB registerine atanacak 0xF0 değeri, B
portunun ilk 4 bitini (0..3) giriş yapmak üzere, ikinci 4 bitini (4..7) çıkış yapmak üzere
programlar.
Herhangi bir portu giriş veya çıkış olarak programlarken pull-up dirençlerinin
durumunu ve portun başlangıç değerinin göz önüne alınması gerekir. Pull-up dirençleri
SFIOR registeri, port başlangıç değerleri ise PORTx registeri ile kontrol edilir. PORTx
registerinin yapısı aşağıdaki gibidir.
45
Herhangi bir portun herhangi bir pininin olası durumları aşağıda çıkartılmıştır.
DDRx PORTx
SFIOR
içindeki
PUD
Giriş
Çıkış
Pull-Up
Direnci Açıklama
0 0 X Giriş Yok Yüksek empedans.
0 1 0 Giriş Var Giriş yapılabilir
0 1 1 Giriş Yok Yüksek empedans
1 0 X Çıkış Yok Sink akımı ile çıkış
1 1 X Çıkış Yok Source akımı ile çıkış
Yukarıdaki tablodan da anlaşılabileceği gibi port pinlerinin yönlendirilebilmesi
için DDRx registerinin yanı sıra PORTx registeri ve SFIOR registeri kullanılır. PORTx
registeri portun çıkış değerini belirlerken SFIOR registeri pull-up dirençlerinin durumunu
belirlemek için kullanılır.
Çıkış olarak belirlenen bir port pininden 20 mA (miliamper) akım çekilebilir. 20
mA’den daha fazla akım gerektiren uygulamalarda pin’in zarar görmemesi için yükün
transistör ile sürülmesi gereklidir. Port pinleri üzerinden değişik yapılardaki yükleri
sürerken dikkat edilmesi gereken diğer bir husus da sistem beslemesinden daha yüksek
voltajlarda çalışan yüklerden gelebilecek voltaj sızıntılarının önlenmesidir. Bu tür voltaj
sızıntılarının önlenmesi tıkama diyotu yolu ile gerçekleştirilir.
12 V Yüksek Voltaj, Yüksek Akımlı Yükün Sürülmesi
Triak Kullanarak AC Lamba Sürülmesi
Portun giriş olarak belirlenebilmesi durumunda dışarıdan bilgi okuma PINx
registeri üzerinden gerçekleştirilir. PINx registerinin yapısı aşağıdaki gibidir.
#include \"m8def.inc\"

5. Atmel MCS-51 Microdenetleyici Interrupt Sistemi
Interrupt (Kesme) denildiğinde aktif olan bir A programını durdurarak
çalıştırılması acil olan B programının aktifleşmesi ve B programı bittiğinde A programının
kaldığı yerden devam ettirilmesini sağlayan bir süreç anlaşılır.
Genellikle interrupt programı, B programına girmeden önce A programına düzgün
olarak dönebilmek için PC (program counter – program sayacı)’ın içeriği stack’a
depolanır, interrupt programı bittiğinde ise stack’tan alınarak PC’ye aktarılır. Yani
herhangi bir interrupt alt programı, durdurmuş olduğu ana programa düzgün dönüşü
sağlamak mecburiyetindedir. Bu görevi her bir interrupt alt programının son komutu olan
“reti” gerçekleştirir. Bazı sistemlerde PC’nin içeriği ile birlikte SREG (Status Register)’in
de içeriği interrupt alt programına girmeden önce stack’a depolanır ve sonradan ilk yerine
aktarılır. MCS-51 ailesi için bu geçerli değildir. PC’nin içeriğinin dışında kalan ne varsa
hepsinin kaderi kullanıcıya bırakılır ve bu sebepten ana programın düzgün devam
ettirebilmesi için nelerin içeriğinin korunacağına kullanıcı karar verir. Bunun için alt
program başında push komutları, sonunda ise pop komutları kullanılır. Interrupt alt
programından ana programa dönüş, interrupt alt programının en sonuncu komutu olan reti
komutu tarafından gerçekleştirilir.
Interrupt alt programları Interrupt kaynaklarından gelen sinyallere göre
aktifleştirilir. Genellikle her bir interrupt sinyali bir interrupt alt programının
aktifleşmesine sebep olur. Interrupt kaynakları, microdenetleyiciye göre farklılık
gösterebilir.
Atmel Atmega8 için 19 adet interrupt kaynağı bulunmaktadır. Bunlardan INT0
(External Interrupt Request – Dış interrupt isteği) ve INT1 olarak adlandırılan ikisi dış
kaynaktır. Geride kalan onyedi kaynak mikrodenetleyicinin içinde bulunan devrelerden
üretildiğinden iç kaynaklar olarak adlandırılmaktadır. Gerek iç kaynaklardan gerekse dış
kaynaklardan tetiklenmiş olsun herhangi bir interrupt tetiklendiğinde, microdenetleyici
işletmekte olduğu programı bırakarak interrupt’ın tetiklenme kaynağına göre belirlenmiş
adrese program akışını aktarır. Interrupt kaynaklarına göre belirlenmiş bu adreslere
Interrupt Vektör Table (Interrupt Vektör Tablosu) adı verilir. Atmel Atmega8 için
Interrupt vektör tablosu aşağıda verilmiştir.
Vektör
NO
Program
Adresi Kaynak Açıklama
1 0x000 Reset External reset, Power on reset,
Brown-out reset, Watchdog reset
2 0x001 Int0 External Interrupt Request 0
3 0x002 Int1 External Interrupt Request 1
4 0x003 Timer2 Comp Timer/counter2 compare match
5 0x004 Timer2 Ovf Timer/counter2 overflow
6 0x005 Timer1 Capt Timer/counter1 capture event
7 0x006 Timer1 CompA Timer/counter1 compare match A
8 0x007 Timer1 CompB Timer/counter1 compare match B
9 0x008 Timer1 Ovf Timer/counter1 overflow
55
10 0x009 Timer0 Ovf Timer/counter0 overflow
11 0x00A Spi Stc Serial Transfer complete
12 0x00B Usart Rxc Usart, Rx complete
13 0x00C Usart Udre Usart, Data Register Empty
14 0x00D Usart Txc Usart, Tx complete
15 0x00E Adc ADC Conversion Complete
16 0x00F EE_Rdy EEPROM Ready
17 0x010 Ana_Comp Analog Comparator
18 0x011 Twi Two wire serial Interface
19 0x012 Spm_Rdy Store program memory ready
Interrupt vectör tablosu incelendiğinde her bir intterupt için ayrılan alanın 1 byte
olduğu görülecektir. Bu nedenle vektör adresleri, interrupt alt programına atlama yapabilmek
için geçici bir alan olarak kullanılmalıdır. Örnek:

Yukarıdaki programda, reset, int0, int1 ve timer0 overflow interruptları için hafıza
düzenlemesi yapılmıştır. Reset, int0 ve int1 vektörleri peşpeşe ve hafızanın 0. bytından
itibaren yerleştirilmesi gerektiğinden ORG 0x00 komutu ile buraya yerleştirilmiş, timer0
overflow interrupt vektörü ise 9h adresinde olduğundan ORG 0x09 komutu ile 9h adresine
yerleştirilmiştir. Ana program ORG 0x15 komutu ile 15h adresinden başlatılmıştır.
Kullanılmayan interrupt vektörleri yukarıdaki örnekte olduğu gibi göz ardı edilebilir.
Birçok microdenetleyici bootloader adı verilen microdenetleyici çalıştıktan sonra
kontrollü olarak flash ram’e program yüklemeye ve çalıştırmaya izin veren program
yapılarına uygun üretilmişlerdir. Bootloader programlar erişim kontrollü flash bellek
alanlarına yazılmaları gerekir. Bu gereklik reset interrupt vektörünün veya diğer interrupt
vektörlerinin adreslerinin değişmesi anlamına gelir. Bootloader programları ve bu
programların vektör adreslerini nasıl etkiledikleri ile detaylı bilgi ilerleyen bölümlerde
anlatılacaktır.
56
5.1 External Interrupt’lar (Dış Interrupt’lar)
MCS-51 core’a sahip microdenetleyicilerin farklı sayıda external interrupt kaynakları
bulunabilmektedir. Atmel Atmega8 microdenetleyicinin INT0 ve INT1 olarak adlandırılan iki
adet dış interrupt kaynağı bulunmaktadır. Bu interrupt kaynakları özel amaçlı registerler
yardımı ile açılıp kapatılabildiği gibi düşen kenarda tetiklenmek üzere, çıkan kenarda
tetiklenmek üzere veya düşük seviyede tetiklenmek üzere programlanabilir.
External interrupt kaynaklarının çalışabilmesi için aşağıda gösterilen registerlerin ilgili
bitlerinin programlanması gerekir.
Interruptların aktif olabilmesi için SREG registerindeki I bitinin aktif olması gerekir.
MCUCR registerindeki ilgili bitler ile interrupt’ın tetikleme biçiminin belirlenmesi
gerekir. Register ile ilgili tablo aşağıdadır.
Interrupt 0 için tetikleme tipleri aşağıdaki gibidir.
ISC01 ISC00 Açıklama
0 0 Interrupt 0 seviyesinde tetiklenir
0 1 Interrupt logic değişimlerde tetiklenir
1 0 Interrupt düşen kenarda tetiklenir
1 1 Interrupt çıkan kenarda tetiklenir
Interrupt 1 için tetikleme tipleri aşağıdaki gibidir.
ISC11 ISC10 Açıklama
0 0 Interrupt 0 seviyesinde tetiklenir
0 1 Interrupt logic değişimlerde tetiklenir
1 0 Interrupt düşen kenarda tetiklenir
1 1 Interrupt çıkan kenarda tetiklenir
GICR registeri ile çalışması istenen interrupt’a izin verilmelidir. Register üzerinde
ilgili biti set yapılan interrupt eğer SREG içindeki I biti set durumda ise MCUCR registerinde
belirlenen şekilde tetiklenmek üzere aktif edilecektir.
57
GIFR registeri, external interrupt kaynaklarının durumunu göstermek üzere
düzenlenmiş bir registerdir. INT0 veya INT1 kaynaklarından bir interrupt isteği geldiğinde,
interrupt isteğini göstermek üzere ilgili bit set yapılır ve diğer registerlerin durumları uygun
ise ilgili alt programa atlanır. Interrupt alt programı çalışırken ilgili bit resetlenir. Örnek:

5.2 Internal Interrupt’lar (İç Interrupt’lar)
İç İnterruptlar, microdenetleyici içindeki özel amaçla düzenlenmiş devreler tarafından
tetiklenen interruptlardır. Timer/Counter taşma interruptları, Spi haberleşme arayüzü transfer
tamamlandı interruptı, Usart gönderme ve alma tamamlandı interruptı, ADC çevrim
tamamlandı interruptı, EEPROM hazır Interruptı vb. interruptlar iç interruptlara örnek olarak
gösterilebilir. Bu interruptların hazırlanma, tetiklenme ve diğer özellikleri Özel Amaçlı
Devreler bölümünde detaylı olarak anlatılacaktır.
6. Atmel MCS-51 Microdenetleyici Özel Amaçlı
Devreleri
6.1 Sayıcı Devreler (Timer/Counter)
Microdenetleyiciler, sayma işlemlerini gerçekleştirebilmek için içlerinde özel devreler
bulundururlar. Bu devreler sayesinde işlemci başka bir iş gerçekleştirirken aynı zamanda
sayma işlemlerini de yapabilir. Bu devrelerin sayma giriş uçları içeriden veya dışarıdan
tetiklenmek üzere programlanabilir. Devrenin sayma giriş ucu dışarıdan tetiklenmek üzere
ayarlanmış ise devre counter, içeriden sabit bir sinyal ile tetiklenmek üzere ayarlanmış ise
timer adını alır.
59
Sayıcı devreler sayma işlemlerini gerçekleştirebilmek için SFR’ler içinde yer alan
registerleri kullanırlar. Bu registerler 8 veya 16 bit olabilir. Sayma işlemi sırasında bu register
dolarsa isteğe bağlı olarak bir interrupt oluşturularak register sıfırlanır ve sayma işlemi
yeniden başlatılır. Bu nedenle Timer/counter belirtilirken bu registerin uzunluğu da belirtilir.
8 bit Timer/Counter, 16 bit Timer/Counter vb.
Atmel Atmega8 içinde 2 adet 8 bit timer/counter, 1 adet 16 bit timer/counter bulunur.
Microdenetleyici içinde yer alan timer/counter’ların farklı fonksiyonlarının olması nedeniyle
her bir timer/counter ayrı ayrı anlatılacaktır.
6.1.1 Timer/Counter0
Timer/Counter0 genel olarak tek kanallı bir sayma devresidir. Bu devre ile;
a) Dış sinyalleri sayma,
b) İç sinyalleri sayma,
c) Frekans üretme işlemleri gerçekleştirilebilir.
Devrenin blok diyagramı aşağıdaki gibidir.
Sayıcı devrenin kontrolü TCCRn registeri tarafından gerçekleştirilir. (timer/counter0
için TCCR0) Bu register ile sayma kaynağının yönlendirilmesi ve dış sinyal girişinin yükselen
veya alçalan kenarda sayılacağına karar vermek mümkündür. Registerin genel yapısı:
60
CS02 CS01 CS00 Açıklama
0 0 0 Kaynak Yok (Timer/Counter’ı durdur)
0 0 1 İç kaynaktan tetikle (Bölme Yok)
0 1 0 İç kaynaktan tetikle (8’e böl)
0 1 1 İç kaynaktan tetikle (64’e böl)
1 0 0 İç kaynaktan tetikle (256’ya böl)
1 0 1 İç kaynaktan tetikle (1024’e böl)
1 1 0 Dış kaynaktan düşen kenarda tetikle
1 1 1 Dış kaynaktan yükselen kenarda tetikle
Sayıcı devresi içindeki sinyal seçme ünitesi, TCCR0 registerinin değerine göre çalışır
ve dışarıdan gelen veya içeriden gelen sinyalleri düzenleyerek kontrol ünitesine aktarır.
Kontrol ünitesi TCNT0 (sayma registeri), TIMSK (Timer/Counter Interrupt Mask registeri) ve
TIFR (Timer/Counter Interrupt Flag registeri) registerlerini dikkate alarak TCNT0 registerinin
değerini 1 artırır. Eğer TCNT0 registerinin değeri 0xFF (maksimum) değerine ulaşmışsa
registerin değerini 0’a eşitler ve TIMSK registerinde ilgili bit set edilmişse TIFR
registerindeki ilgili bit değerini set ederek Timer Overflow interruptının aktif hale
getirilmesini sağlar. Aşağıdaki diyagramlar sayma işleminin nasıl gerçekleştiğini
göstermektedir.
İç Kaynaktan Bölme Olmaksızın Sayma
İç Kaynaktan 8 Bölme Oranı İle Sayma
Sayma işlemi TCNT0 registerinin üzerinde gerçekleştirilir. Register değeri her bir
clock için 1 artırılır. TCNT0 registerinin yapısı aşağıdaki gibidir.
61
TCNT0 değeri, maximum seviyeye ulaştığında TIMSK registerinin ilgili bitine
bakılarak Overflow interruptı oluşturulabilir. TIMSK registerinin yapısı aşağıdaki gibidir.
Register üzerindeki T0IE0 biti set edilirse TCNT0 registeri 0xFF değerine ulaştığında
SREG üzerindeki I biti set edilmişse Overflow interrupt’ı oluşturulur.
6.1.2 Timer/Counter1
6.1.3 Timer/Counter2

 

[SerkaN]

Dökümanı Ekten indirebilirsiniz.

 

[hundai]

değerli kardeşim elimde bir cihazım cihazım DIGGER METAL DEDEKTOR PULS SİSTEMDE ÇALIŞIYOR VE SORUN YAŞIYORUM BURDA DEDEKTÖRDEN ÇOK ÖĞRENMEK İSTEDİĞİM ATMEGA 163 ENTEGRE VAR ÜZERİNDE VE YAZILAR KARIŞIYOR DEMO PROĞRAMA GEÇİYOR BU ATMEGANIN PROĞRAMININ BOZULDUĞUNU GÖSTERİRMİ

SAYGILAR