vedaları ve karşılamaları hiç sevmem, neden bilmiyorum. belki bu kalabalıkların içinde hep yalnız olduğum içindir. gelmek te gitmek te aynı bence.
pembiş haplardan önce okuyordum, sonra doktor bir miktar tamir etti, ben de okumaktan uzak durmak için kanımı sulandırdım. sonra beden iflas etti. kızkardeşimin evinde iki hafta yattım, sonra evime geldim kızım baktı. şimdi sulandırmıyorum kanımı. zaten ne renk olduğunu da unuttum. belki de kanım yoktur. kim bilir.