Neden Bir İnsan Cumartesi Sabahı Erkenden Uyanır?

Ya cumartesi yarım gün çalışmayı kabul edelim,sonra bu yarım gün tam güne sarkacak belli, hadi tam günüde kabul ettik, pazar günüde gelmem gerekecek. Bu işin sonu nereye varacak. Hocam yıllık izin tatilimiz 1 hafta bazı yerlerde 2 hafta, yılda ise 52 yada 53 cumartesi oluyor. 10 yılda 520 gün , az değil be hocam. Cumartesileri çalış, bayramları çalış, resmi tatiller çalış ne anladım ben bu işten. İş verenlere kalsa 7 gün 24 saate en düşük ücrete çalıştırmak ister. Biz dik duruş sergilemeliyiz. Cumartesi çalışmak o kadar basite indirgenecek bir konu değil. Ben, sen ve diğerleri kabul etmezsek iş verende şartları iyileştirmek zorunda kalacak. Ağlamayan bebeğe emzik vermezler.

Düşün haftasonu çalışmayan insanla, haftasonu çalışan insanı bir kıyasla. Yapabileceklerini düşün. Yaşamdan alacağı zevki düşün. Haftasonu şehir dışına yapabileceği bir kaçamağı düşün. Ailesinden uzaksa belki cumartesi sabahı ailesiyle birlikte kahvaltı edebileceğini düşün. Bu olay bir hafta değil, her hafta böyle.

Cumartesi günü sen işle boğuşurken, birilerin taksimde, bakırköyde, kızılayda, tunalı hilmide, kordonda, alsancakta.... arkadaşlarıyla buluşup eğlendiğini, sen daha sabahın köründe yola düşmüşken birilerin yatakta keyif yaptığını, sen simitle iş yerinde kahvaltı yaparken birileri ailesiyle sevdikleriyle birlikte kahvaltı masasında birlikte kahvaltı yaptığını, sen akşam iş dönüşü eve giderken birilerin gezmekten geldiğini, sen yorgunluktan başın ağrır ve terlerken arkadaşların cuma akşamından abanta gittiklerini düşündün mü? Bu dediğim gibi yalnızca 1 hafta değil, her zaman böyle. Onlarda çalışıyor, onlarda maaş alıyor, belki senden yüksekte alıyor. Sigorta primide senden yüksek yatıyor, resmi tatilleride gerçekten tatil, yıllık izinleride senden fazla. Onlarınkide hayat seninkilerde hayat. Halinden memnunsan laf yok ama değilsen bu düzeni kırmak için ne yaptın? Düzenemi uydun, kaderim bu mu dedin. Çalışmak imandan gelir, çalışan demir ışıldar gibi deyimlerle kendini motive mi ettin.? Bu haklara sahip olanları küçümsedin mi? Acıdın mı? Yoksa onlar senin haline mi acıyorlar da sen farkında değilsin? Bir türkü tutturmuşsun gidiyorum gündüz gece diye hayatını harcadığının farkına gelmedi mi? Gözünün açılma zamanı gelmedi mi?

İş veren mantığı:
1 Ocak Tatili : Biz gavurmuyuz ne tatili.
23 Nisan Tatili: Biz çocukmuyuz ne tatili.
1 Mayıs Tatili: Biz komünistmiyiz ne tatili.
19 Mayıs Tatili: Biz öğrencimiyiz ne tatili.
30 Ağustos Tatili: Biz askermiyiz ne tatili.
29 Ekim Tatili: Biz milletvekilimiyiz ne tatili.

Çalışan hakkı iş verenlerin insiyatifine bırakılamaz. Yoksa Biz Kölemiyiz ne çalışması.

İyi yazmışsın. Ortak bir irade gösterilmeli ve haklarımızı savunmalıyız. İçinde bulunduğumuz dönemde böyle bir lüksümüzün olmadığını düşünüyorsunuz belki ama bir yerden başlamak gerek. Saygılar.

Ortak irade için bir manifesto yapılmalı, bu manifesto emo tarfından tüm okuyan öğrencilere dağıtılmalıdır. Mühendis, tekniker, teknisyen, usta vb. teknik hizmetler sunan kişiler bu manifestoya dahil olmalıdır. İşveren odaklı çalışma sisteminden , emek gücüne dayalı çalışma sistemine geçilmelidir. Sizin sosyal haklarınız çalan firmaları şikayet etmekten korkmayın. Eğer emeğinin karşılığını sömürüyorsa sırf senin değil, eşinin ve çocuklarının geleceğinide sömürüyordur. Sigortanı düşükten yatırması hem sana hem senin bakmakla yükümlü olduklarının hakkını çalmaktır. Seni fazla mesaiyle çalıştırması, senin ve senin sevdiklerinin emeğini ve zamanını çalmasıdır. Piyasa koşulları değil devletin koyduğu kurallar vardır. Devletin koyduğu kurallar dahilinde eleman çalıştıramayacak olan şirketlerde piyasadan kaybolsun, herkes patron olacak diye bir kaide yok, sende gir bir yerde çalış!!!

Sn Yelek87

Çok güzel şeyler söylüyorsunuz haklısınız da ama dediklerinizin ülkemizde gerçekleşme ihtimali çok az. Ben kamuya geçmeden önce özel sektörde uzun seneler çalıştım. Ülkenin ekonomik durumu gösterildiği gibi pembe değil, işsiz sayısı çok fazla. Böyle bir sistemde sömürü düzeni kaçınılmazdır bunu önlemenin hiç bir yolu yoktur,çözüm ekonomik refahtır, çok büyük birliktelik lazım böyle köklü değişimler için ama millet aç. Siz böyle yazınca adam haklısın,emekçisin helal sana abi benden tam destek diyor sonra iş bulamıyor aç kalıyor herşeye razı oluyor.
Ben özelde anlattığınız türden çok hak arayışına girdim, bir keresinde patoronuma rest çektim maaşıma zam sözü verip 5 ay zam yapmadı hep geçiştirdi bir gün işi bırakıyorum dedim. Sözüm söz işimi yarım bırakma diye yalvardı, bıraktım gittim seneler sonra bir yerde rast geldik bana dedi sen o zaman asgari ücretin 5 katını beğenmedin çıktın ben asgari ücrete mühendis buldum dedi bana hava attı. Sonra duydum bir işletme kompanzasyonu devreye alamamışlar 9000tl ceza yemiş,işten de zarar etmiş. Bu işler böyle bu ülkede ne işverenlerin mantığı değişir nede aç ve işsiz dolaşan meslektaşlarımın mantığı. Allah hepimizin yardımcısı olsun...

Scorpion eyes hocam, peki ne yapalım kişisel kurtuluş olarak mı bakalım olaya. Bende deneyimim çok değil az süreyle iki yerde ve pek çok iş görüşmesine katıldım, ya bunlar mühendis aradığı falan yok, ucuza imza atacak sorumluluğunu üstüne yıkacak adamlar arıyor. Bakın kontrol kalemi eleman arayanlar kısmına acemi personelin üstüne nasıl atlıyorlar amaç yetiştirmek değil, ucuz iş gücüyle sömürmek. Bende karar verdim devlete gireceğim, devlet hakkında bu kötü propaganda yapanların niyetlerinin kötü olduklarını düşünüyorum, biraz araştırınca biraz analiz yapınca devlette çalışmak benim iş hayatı mantığıma göre en uygun tercih.
Benim niyetim yok şantiye yada başka bir kobi firmasında çalışıp kendimi sömürtmek. Ama benim kurtulmam bizim meslektaşlarımızı için çözüm değil. Beraberce sesimizi çıkaralım. Kamuya girersemde bu fikrim devam eder.

Yoksa haftada 6 gün, günde 9-10 saat çalışma, dasgari ücretten Sigorta, devamlı baskı, düzgün ödenmeyen maaşlar, sürekli çalışma temposu ve düşük ücretli işleri kabul etmek iş değildir. Bu gizli işşizliktir.
Yok yeni mezuna 2 bin-3bin tl maaş verilmezmiş, cumartesileri çalışmamak tembellikmiş, resmi tatillerde neymiş, çalışarak bir yerlere geliriz gibi abu sabuk şeyler diyen küçük firma patronlarına artık dur demenin vakti gelmiştir. Hiç kimse destek vermese bile kişsisel çabalarımla mücadele edicem. Çalışanı köle kabul eden firmaları ilgili bakanlığa şikayet edicem, sonuç çıkmazsa internette çalışma şartlarını afişe edecem. EMO yu her gün rahatsız edecem.

yatmak yok calışmaya devam arkadaşlar bu vatan bizden iş bekliyo

Vatanın bizden iş beklediği yok, aç gözlü doymak bilmeyen işverenler bizden iş bekliyor. Rekabet yüzünden insanlıktan çıkmış sektör bizden iş bekliyor. Haftanın 5 günü vatanıma yeterince hizmet ederim, bırakında cumartesi pazarda kendime geleyim. Vatana hizmet etmek varsa pazarda çalışalım iyi olmaz mı? Biz insan değiliz makineyiz zaten. Biraz yağlanırız çalışmaya devam ederiz. Bizim ne ailemiz nede sevdiklerimiz olamaz. Ailemizdeki kişiler bizden ilgi beklemez, yeter ki vatana çalışalım. Patronlarımız daha fazla kazansınlar diye mesai yapalım. İki kişilik işi biz yapalım ki, işsizlik artsın, işsizlik artsın ki ücretler düşsün, ücretler düşsünde iş veren karını arttırsın, ah bu arada vatanda kazansın!!!!

Kendi dinlenemeyen, ailesine vakit ayıramayan, aile ilişkileri zayıf olan nesillerle mi vatana hizmet etcez. Haftanın 7 günü çalışan vietnamlılar var, kamboçyalılar var. Vatanları ne kadar gelişti demi?

Arkadaşım söylenecek herşeyi söylemişsin. Daha fazla söze gerek yok. Ben de senin gibi düşünüyorum. Arkandayım ve durumu değiştirmek için çaba göstereceğim.

Yakında bir manifesto hazırlıyorum detaylı olacak, emo da ve kontrol kaleminde yayınlayacağım. Sonra bir çok sitede yayınlayacağım. Ben insan hayatı ve iş hayatını kıyaslıyorum. Artık bu kadar sömürü yeter.

Böyle zekice açılmış bir başlık ve mücadele çabası için arkadaşı tebrik ederim. Konunun cumartesi kısmı için kendi hayatımdan örnek verebilirim, insan öğrencilik hayatındayken cumartesi günü kıymetini pek farkedemiyor. İş hayatına girdiği zaman , özellikle cumartesi mesaisi normal sayılan bir sektörde çalışmaya başladığında ise kafasına dank ediyor. 7 yıl boyunca özelde taahhüt sektöründe çalışmış biri olarak cumartesi tatili diye bir kavramım yoktu. Hatta akşama kadar yoğun bir şekilde çalışırdım. Bütün iş dışında yaşamımı tek bir pazar gününe sıkıştırmak zorunda kalıyordum. Çoğu zamanda pazar günleride işe ayırmak zorunda kalıyordum. Eşimde o sıralar özel sektörde çalışıyordu. İnanın birbirimizin yüzünü zor görüyorduk. Evliliğimiz daha doğrusu aile hayatımız oldukça kötü etkilenmeye başladı. Eşimle birlikte düşündük böyle bir yaşam olmaz ikimizde kamuya girmeye karar verdik. Ben eşimden 1 sene önce atanabildim. Şu anda eşimle birlikte ikimizde kamudayız. Allahımıza bin şükür halimizden oldukça mutluyuz. Eskiden cumartesi sabahı birlikte kalktığımızda bizde diğer normal insanlar gibi cumartesileri çalışmasak diye söylenirdik. Şu anda ise cumartesi sabahı keyfini söylemeye gerek yok. Cumartesinin değerini cumartesi çalışanlar bilir. Şimdi cuma günü saat 18 olduğunda evimdeyim, daha önceleri cumartesi saat 20 de evde olurdum. Aradaki farkı söylemeye gerek var mı? 3 yılı doldurdum kamuda , hala cumartesileri günleri küçük bir çocuk gibi mutlu olurum. Misal bu akşam iftrda bir arkadaşlara konuk olacaz, eve geldik mi sahura kadarda oturcağız, sonra tekrar uyuma lüksümüz olacak.

Olayın bir başka boyutuda var, iki tarafta çalışan kişiler bu durumun farkına varmıştır sanırım, kamuda çalışan ile özelde çalışan insan arasındaki düşünce farklarıda çok belirgin. Mesala küçük bir örnek cumartesi günleri için özelde çalışan arkadaşlarım cumartesi çalışılmaz mı derken, kamudakiler ise cumartesi günleri çalışılır mı diyorlar? Özel sektörde lüks gibi görülen etkenler, kamuda normal hakkın zaten ve bunları elde etmek için herhangibir çabayada gerek yok. Diğer bütün konularda da görüş farkları var, kişisel görüşüm Allah özel sektörde çalışanların yardımcısı olsun çünkü çok kötü bir pazarlık yapılmış, günden güne azalan sosyal haklar onları köle sistemine doğru itiyor, farkındalar ama kayıtsız kalmaya mecbur bırakılmışlar. Kusura bakmayın her zaman geldiğimde uzun yazıyorum ama artık bazı şeylerde bilinmeli, en azından genç kuşaklar kendi haklarını bilmeli ve savunmalıdır.