Cumartesi çalışılınca, işin hayatın oluyor, özel hayat diye bişey kalmıyor ve yaşadığın şehrede mahkum kalıyorsun. Bir tek eğer çalışılmıyorsa da pazar günü hiçbişeye yetmiyor, hemen arkasından pazartesi aynı yine o tempoya dönüş. İnsanlar çocuklarını, eşlerini iş arkadaşlarından daha az görüyor hatta çoğu kişiye sorsan iş arkadaşının problemini bilir ama çocuğunun problemini bilmez. 1980 lerin sonunda özel sektörde cumartesi mesaileri başlamış, giderek artarak karabasan gibi çalışılanların cumartesi günü gasp ediliyor. Karşı çıkan tembellikle suçlanıyor. Cumartesi günü kapitalist dünyadaki sınırdır ve kimseye verme niyetim yok. Çünkü insanım.